شونةلغتنامه دهخداشونة. [ ش َ ن َ ] (ع ص ) زن احمق . (از اقرب الموارد). زن گول . (منتهی الارب ). || (اِ) جای غله نهادن (لغت مصری است ). || مرکب آماده ٔ جهاد در دریا. (منتهی الارب
شونه قت بینلغتنامه دهخداشونه قت بین . [ ن َ / ن ِ ق َ ] (اِ مرکب ) هدهد به لهجه ٔ طبری . (یادداشت مؤلف ). در خراسان شونه سر گویند. شانه بسر. پوپک .
شانه سرکلغتنامه دهخداشانه سرک . [ ن َ / ن ِ س َ رَ ] (اِ مصغر) تصغیر شانه سر و نام دیگری است هدهد را. (از برهان قاطع) (از آنندراج ). شانه بسر. شانه سر. (فرهنگ جهانگیری ). رجوع به شا