شهابفرهنگ نام‌ها(تلفظ: ša(e)hāb) (عربی) (در نجوم) پدیده‌ای به شکل خطی درخشان که به علت برخورد سنگ آسمانی با جو زمین و سوختن سریع آن به طور ناگهانی در آسمان دیده می‌شود.
شهابفرهنگ فارسی عمید / قربان‌زاده۱. شعله؛ شعلۀ آتش.۲. (نجوم) خطی روشن در آسمان که بر اثر برخورد سنگی آسمانی با جوّ زمین و سوختن آن ایجاد می‌شود. شهاب ثاقب: (نجوم) = شهاب ša(e)hā
شِهَابٌفرهنگ واژگان قرآنشعله اي که از آتش بيرون مي آيد - شهاب (در اصل به معناي شعله ايست که از آتش بيرون ميآيد . به اجرام روشني هم که در جو ديده ميشوند از اين جهت شهاب گفتهاند که گويا