شنواییفرهنگ انتشارات معین(شَ یا ش )1 - (حامص .) عمل شنیدن . 2 - (اِ.) یکی از حواس ظاهره و آن شنیدن اصوات است .
شنواییلغتنامه دهخداشنوایی . [ ش َ / ش ِ ن َ ] (حامص ) شنوائی . عمل شنیدن . (فرهنگ فارسی معین ). شنوا بودن . || یکی از حواس ظاهره و آن شنیدن اصوات است و آلت آن گوش است . سامعه . (ف
شنوایی سنجفرهنگ فارسی عمید / قربانزادهدستگاه اندازه گرفتن حدت صدا؛ دستگاهی برای آزمایش شنوایی که اصواتی با ارتفاع و تواتر مختلف ایجاد می‌کند.
باقی‌ماندۀ شنواییresidual hearingواژه‌های مصوب فرهنگستانشنوایی باقی‌مانده در افراد دارای کم‌شنوایی شدید یا عمیق
شنوایی بهنجارnormal hearingواژه‌های مصوب فرهنگستانتوانایی شنیدن، از آستانۀ حساسیت تا درک فوق‌آستانه‌ای، که در محدودۀ بهنجار شنوایی قرار دارد
شنوایی دوشیوه‌ایbimodal hearingواژه‌های مصوب فرهنگستانفرستادن صدا به دستگاه شنوایی با استفادۀ هم‌زمان از دو سامانۀ مختلف مانند کاشتینۀ حلزونی و سمعک
