شنواندنلغتنامه دهخداشنواندن . [ ش َ / ش ِ ن َ وا دَ ] (مص ) شنوانیدن . به گوش رسانیدن . مطلبی را به سمع کسی رساندن . اسماع . (فرهنگ فارسی معین ) : بر پای دار دعوت مردم را بسوی امیر
شنوانندهلغتنامه دهخداشنواننده . [ ش َ / ش ِ ن َ وا ن َن ْ دَ / دِ ] (نف ) که بشنواند: رجل سمع یا سمیع یا مسمع یا رجل سمع؛ مرد شنواننده . (منتهی الارب ). رجوع به شنواندن شود.
بشنواندنلغتنامه دهخدابشنواندن . [ب ِ ن َ وا دَ ] (مص ) شنواندن . شنوانیدن : چشم احسان بی بصر مانده ست تا روزی کجابشنواند کلک تو گوش مکارم را صریر. سنایی .رجوع به شنواندن شود.
کرنالغتنامه دهخداکرنا. [ک َ ] (اِ مرکب ) کرنای . کرنی . نای که برای شنواندن مردم کر بکار رود. سماعه . (یادداشت مؤلف ). || نوعی از نفیر. (ناظم الاطباء). کره نای . خرنای . نوعی ن
شک دادنلغتنامه دهخداشک دادن . [ ش ُ دَ ] (مص مرکب ) به هیجان و هراس و دلهره و تحریک داشتن کسی بر اثر شنواندن خبری یا حادثه ای ناگوار یا مرتعش ساختن عضوی بر اثر اتصال جریان الکتریکی
شنوانندهلغتنامه دهخداشنواننده . [ ش َ / ش ِ ن َ وا ن َن ْ دَ / دِ ] (نف ) که بشنواند: رجل سمع یا سمیع یا مسمع یا رجل سمع؛ مرد شنواننده . (منتهی الارب ). رجوع به شنواندن شود.
شنوانیدهلغتنامه دهخداشنوانیده . [ ش َ / ش ِ ن َ وا دَ / دِ ] (ن مف ) نعت مفعولی از شنوانیدن . رجوع به شنواندن و شنوانیدن شود.
