شنهلغتنامه دهخداشنه . [ ش َ ن َ / ن ِ ] (اِ) مخفف شانه . آلتی است که برزیگران برای باد دادن غله ٔ کوفته شده بکار برند تا غله از کاه جدا گردد.چارشاخ . (فرهنگ فارسی معین ). و رجو
شنهلغتنامه دهخداشنه . [ ش َ ن َ / ن ِ ] (اِ) نفرین و لعنت . (برهان ) (ناظم الاطباء). سنه . (فرهنگ فارسی معین ). اما کلمه در این معنی صورتی یا تصحیفی از «سنه » است .
شنهلغتنامه دهخداشنه . [ ش َ ن َ / ن ِ / ش َن ْ ن َ / ن ِ ] (اِ) جمیع آوازها را گویند عموماً همچو صریر قلم و آواز نفیر و نای و سورنای ... (برهان ). هر آواز بلندی را گویند عموماً
شنهلغتنامه دهخداشنه . [ ش َ ن ِ] (اِخ ) دهی است از دهستان بهمن شیر بخش مرکزی شهرستان خرم شهر. سکنه ٔ آن 800 تن . آب از رودخانه . محصول آن خرما و سبزیجات . (از فرهنگ جغرافیایی ا
شنةلغتنامه دهخداشنة. [ ش َن ْ ن َ ] (اِخ ) لقب وهب بن خالد جاهلی و ذوالشنة وهب بن خالد است که رهزنی میکرد و با خود شَنّة (مشک کهنه ٔ دریده ) میداشت . (از منتهی الارب ).
شنةلغتنامه دهخداشنة. [ ش َن ْ ن َ ] (اِخ ) لقب وهب بن خالد جاهلی و ذوالشنة وهب بن خالد است که رهزنی میکرد و با خود شَنّة (مشک کهنه ٔ دریده ) میداشت . (از منتهی الارب ).
شنهبرةلغتنامه دهخداشنهبرة. [ ش َ ن َ ب َ رَ ] (ع ص )گنده پیر کلانسال . (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد).
حصار شنهلغتنامه دهخداحصار شنه . [ ح ِ ؟ ] (اِخ ) دهی است از دهستان قنوات بخش حومه شهرستان قم . واقع در 25هزارگزی جنوب خاور قم و هشت هزارگزی شمال راه شوسه ٔ قم به کاشان . ناحیه ای اس