شنرةلغتنامه دهخداشنرة. [ ش َ / ش ِ رَ ] (ع اِ) رفتار و روش مرد صالح . (از منتهی الارب ). در لسان العرب بکسر «ش » و در قاموس بفتح آن ضبط شده است . رفتار مرد صالح . یقال : فلان یمشی الشنرة؛ ای مشیةالرجل الصالح . (از اقرب الموارد).
شنیرةلغتنامه دهخداشنیرة. [ ش ِن ْ نی رَ ] (ع ص ) به معانی شنیر. (از منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). رجوع به شنیر شود.
شناریلغتنامه دهخداشناری . [ ش ُ را ] (ع اِ) گربه . (منتهی الارب ). عَلَم است برای گربه . (از اقرب الموارد).