شناسالغتنامه دهخداشناسا. [ ش ِ ] (نف ) شناسای . شناسنده . عارف . واقف . جهبذ. خبیر. بصیر. اهل خبره .مطلع. (یادداشت مؤلف ). آشنا. ج ، شناساآن . (از تحفه ٔ اهل بخارا). شناسنده . (
شناسا کردنلغتنامه دهخداشناسا کردن . [ ش ِ ک َ دَ ] (مص مرکب )تعریف کردن . (فرهنگ فارسی معین ). تعریف . (یادداشت مؤلف ). || شناساندن . (فرهنگ فارسی معین ): تعریف ؛ شناسا کردن . (منتهی
شناسا گردانیدنلغتنامه دهخداشناسا گردانیدن . [ ش ِ گ َ دَ ] (مص مرکب ) شناسا کردن . واقف و مطلع کردن . آگاهندن . تعریف . (زوزنی ). || شناساندن : تاریخ ؛ شناسا گردانیدن وقت . (دهار).
شناسا گردیدنلغتنامه دهخداشناسا گردیدن . [ ش ِ گ َ دی دَ ] (مص مرکب ) شناسا گشتن . شناختن . (فرهنگ فارسی معین ).
شناسا کردنلغتنامه دهخداشناسا کردن . [ ش ِ ک َ دَ ] (مص مرکب )تعریف کردن . (فرهنگ فارسی معین ). تعریف . (یادداشت مؤلف ). || شناساندن . (فرهنگ فارسی معین ): تعریف ؛ شناسا کردن . (منتهی
شناسا گردانیدنلغتنامه دهخداشناسا گردانیدن . [ ش ِ گ َ دَ ] (مص مرکب ) شناسا کردن . واقف و مطلع کردن . آگاهندن . تعریف . (زوزنی ). || شناساندن : تاریخ ؛ شناسا گردانیدن وقت . (دهار).
شناسا گردیدنلغتنامه دهخداشناسا گردیدن . [ ش ِ گ َ دی دَ ] (مص مرکب ) شناسا گشتن . شناختن . (فرهنگ فارسی معین ).
