شمیاءلغتنامه دهخداشمیاء. [ ش َ ] (ع اِ) (به میم از سیبویه ) بمعنی شنباء. (منتهی الارب ). رجوع به شنباء شود.
شطیاءةلغتنامه دهخداشطیاءة. [ ش َ ی َءَ ] (ع مص ) سست شدن در رای خود و تباه عقل گردیدن . (از منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد).
شغیاءلغتنامه دهخداشغیاء. [ ش َغ ْ ] (ع ص ) زن دندان دراز ناهموار. (ناظم الاطباء). تأنیث اَشْغی ̍.(یادداشت مؤلف ). و رجوع به اَشْغ̍ی و شغواء شود.
شماءلغتنامه دهخداشماء. [ ش َم ْ ما ] (ع ص ) مؤنث اشم ، زن بلندبینی . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (از یادداشت مؤلف ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). رجوع به اشم شود.
شمباءلغتنامه دهخداشمباء. [ ش َ ] (ع ص ) دختر پاکیزه دندان شیرین نفس (لغتی است در شنباء). (ناظم الاطباء). شنباء مؤنث اشنب به ابدال نون به میم . (از اقرب الموارد). رجوع به شنباء ش
شمطاءلغتنامه دهخداشمطاء. [ ش َ ] (ع ص ) مؤنث اَشمَط. زن دوموی . ج ، شُمط، شُمطان . (از اقرب الموارد) (از ناظم الاطباء). زن دوموی . (منتهی الارب ) (از آنندراج ). رجوع به اشمط شود
شطیاءةلغتنامه دهخداشطیاءة. [ ش َ ی َءَ ] (ع مص ) سست شدن در رای خود و تباه عقل گردیدن . (از منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد).
شغیاءلغتنامه دهخداشغیاء. [ ش َغ ْ ] (ع ص ) زن دندان دراز ناهموار. (ناظم الاطباء). تأنیث اَشْغی ̍.(یادداشت مؤلف ). و رجوع به اَشْغ̍ی و شغواء شود.
شماءلغتنامه دهخداشماء. [ ش َم ْ ما ] (ع ص ) مؤنث اشم ، زن بلندبینی . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (از یادداشت مؤلف ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). رجوع به اشم شود.
شمباءلغتنامه دهخداشمباء. [ ش َ ] (ع ص ) دختر پاکیزه دندان شیرین نفس (لغتی است در شنباء). (ناظم الاطباء). شنباء مؤنث اشنب به ابدال نون به میم . (از اقرب الموارد). رجوع به شنباء ش
شمطاءلغتنامه دهخداشمطاء. [ ش َ ] (ع ص ) مؤنث اَشمَط. زن دوموی . ج ، شُمط، شُمطان . (از اقرب الموارد) (از ناظم الاطباء). زن دوموی . (منتهی الارب ) (از آنندراج ). رجوع به اشمط شود