معنی شمط | واژه‌یاب

جست‌وجوی دقیق

شمط

لغت‌نامه دهخدا

شمط. [ ش ُ ] (ع ص ، اِ) ج ِ اشمط و شمطاء. (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد) (ناظم الاطباء). رجوع به اشمط و شمطاء شود.

شمط

شمط. [ ش َ ] (ع مص ) درآمیختن چیزی را به چیزی . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (از ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). || پر کردن آوند را. (ازناظم الاطباء) (منتهی الارب ) (آنندراج ). پر کردن ظرف را. (از اقرب الموارد). || برافتادن غوره ٔخرمابن . || فشانده شدن برگهای درخت . (ناظم الاطب

شمط

لغت‌نامه دهخدا

شمط. [ ش َ م َ ] (اِ) شمد. (یادداشت مؤلف ). نهالی منقش . (لغتنامه ٔ دیوان نظام قاری ) : به کتان و شمط برافرازیم علم از بام این کبود حصار. نظام قاری .خوشا آن شمطها و آن صاحبی هاکه آرند سوغات ما را صواحب . <

شمط

لغت‌نامه دهخدا

شمط. [ ش َ م َ ] (ع اِ) سپیدی موی به سیاهی درآمیخته . (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد) (ناظم الاطباء).

شمط

لغت‌نامه دهخدا

شمط. [ ش َ م َ ] (ع مص ) سپید سیاه موی شدن مرد. (منتهی الارب ) (آنندراج ) (از اقرب الموارد) (ناظم الاطباء).

جست‌وجوی هم‌آوا

سمت باد بیش‏وز، سمت باد غالب

prevailing wind direction

واژه‌های مصوب فرهنگستان

← باد بیش‏وز

سمت

لغت‌نامه دهخدا

سمت . [ س َ م َ ] (اِ) سَمَد. نامی که در طوالش و اطراف رشت به اوجا دهند. رجوع به اوجا شود. (یادداشت بخط مؤلف ).

سمت

لغت‌نامه دهخدا

سمت . [ س ِ م َ ] (ع اِ) سمة. قرابت و خویشی . (ناظم الاطباء). || رتبه . مقام : و دانستیم رأی هند که این جمع بنام او کرده اند سمت پادشاهی است . (کلیله و دمنه ).دزد بیان من است هر که در این عهدبر سمت شاعریش نام برآمد. خاقان

سمت

لغت‌نامه دهخدا

سمت . [س َ ] (ع اِ) طرف . سوی . (ناظم الاطباء) : نه راه سوی مقصدی بیرون توانستم برد و نه بر سمت راه حق دلیلی و نشان یافتم . (کلیله و دمنه ). || نزد. || جانب و کنار. (ناظم الاطباء). جانب . (غیاث ) (آنندراج ). || ناحیه . ولایت . کشور. محله . وطن . || راه

سمد

لغت‌نامه دهخدا

سمد. [ س َ ] (ع ق ) همیشه ، یقال : هولک سمداً؛ ای سرمداً. (منتهی الارب ) (از آنندراج ).

جست‌وجوی مشابه

شمطالة

لغت‌نامه دهخدا

شمطالة.[ ش ُ ل َ ] (ع اِ) گوشت پاره ٔ پیه ناک . (از منتهی الارب ) (از ناظم الاطباء) (آنندراج ) (از اقرب الموارد).

شمطاء

لغت‌نامه دهخدا

شمطاء. [ ش َ ] (ع ص ) مؤنث اَشمَط. زن دوموی . ج ، شُمط، شُمطان . (از اقرب الموارد) (از ناظم الاطباء). زن دوموی . (منتهی الارب ) (از آنندراج ). رجوع به اشمط شود.

شمطاط

لغت‌نامه دهخدا

شمطاط. [ ش ِ ] (ع اِ) گروه از مردم وجز آن . (از اقرب الموارد) (از منتهی الارب ) (از آنندراج ). || کفتگی جامه . ج ، شَماطیط. (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد).

شمطان

لغت‌نامه دهخدا

شمطان . [ ش ُ ] (ع ص ، اِ) ج ِ اَشمَط و شَمطاء. (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). رجوع به اشمط و شمطاء شود.

شمطانة

لغت‌نامه دهخدا

شمطانة. [ ش ُ ن َ ] (ع اِ) غوره ٔ خرمای به رسیدن درآمده و یا نیمه ٔ آن رطب شده . (ناظم الاطباء) (منتهی الارب ).

جست‌وجوی متن

اشماط

لغت‌نامه دهخدا

اشماط. [ اَ ] (ع اِ) ج ِ شَمط. توابل . (منتهی الارب ) (المنجد). رجوع به شمط شود. ادویه ای که در گوارایی غذاها بکار می برند. (ناظم الاطباء).

اشمط

لغت‌نامه دهخدا

اشمط. [ اَ م َ ] (ع ص ) مرد سپیدسیاه موی . ج ، شُمط. (منتهی الارب ). مرد دومویه یعنی نیم پیر. (آنندراج ). نیم پیر. (دستوراللغة). آمیزه موی . دوموی . (زوزنی ) (تاج المصادر). مرد دوموی یعنی نیم پیر.دوموی . و انثی شَمْطاء. ج ، شُمْط. (مهذب الاسماء).

لفیفه

لغت‌نامه دهخدا

لفیفه . [ ل َ فی ف َ / ف ِ ] (اِ) نوعی پوشیدنی : و قسم به لفیفه و شمط سر سی پاره میخوردکه هیچ از اینها پوشیده ندارم . (نظام قاری ص 141).

دومویه

لغت‌نامه دهخدا

دومویه . [ دُ ی َ / ی ِ ] (ص نسبی ) آغاز سیاه و سپیدی موها. (ناظم الاطباء). دومو.- دومویه شدن ؛ شمط. اکتهال . آمیخته موی گشتن . (یادداشت مؤلف ). و رجوع به دومو شود.

شماط

لغت‌نامه دهخدا

شماط. [ ش ِ ] (ع اِ) توابل . دیگ افزار: قدر تسع شاة بشماطها؛ دیگی که وسعت یک گوسپند با دیگ افزار آن دارد. (ناظم الاطباء). رجوع به دیگ افزار، تابل ، توابل و شمط شود.