امین شمردنلغتنامه دهخداامین شمردن . [ اَ ش ِ / ش ُ م َ/ م ُ دَ ] (مص مرکب ) امانت دار پنداشتن : چون شمارندش امین و رازدان دام دیگرگون نهم در پیششان .مولوی .
حاتملغتنامه دهخداحاتم .[ ت ِ ] (اِخ ) ابن عبداﷲبن سعد طائی مکنی به ابوسفانه . مردی سخی و جوانمرد ازقبیله ٔ طی ّ که عرب به سخا و کرم وی مَثل زند: اکرم من حاتم طی . و در فارسی مثل
