شاخسارلغتنامه دهخداشاخسار. (اِ مرکب ) جای انبوهی درختان بسیار شاخ . (فرهنگ جهانگیری ). جایی از درخت که شاخهای بسیار رسته باشد. (فرهنگ رشیدی ). شاخ سر. (شعوری ) : بر سر هر شاخساری
شاخسارهلغتنامه دهخداشاخساره . [ رَ / رِ ] (اِمرکب ) شاخسار. (فرهنگ نظام ) (آنندراج ) : بقصد کینه ٔ ایام سر چه جنبانی ز شاخساره ٔ شمشاد اره را چه غم است .سلیم (از فرهنگ نظام ).
شاخسانهلغتنامه دهخداشاخسانه . [ ن َ / ن ِ ] (اِ مرکب ) شاخشانه . (ناظم الاطباء). رجوع به شاخشانه شود.
شاخسارلغتنامه دهخداشاخسار. (اِ مرکب ) جای انبوهی درختان بسیار شاخ . (فرهنگ جهانگیری ). جایی از درخت که شاخهای بسیار رسته باشد. (فرهنگ رشیدی ). شاخ سر. (شعوری ) : بر سر هر شاخساری
شاخسارهلغتنامه دهخداشاخساره . [ رَ / رِ ] (اِمرکب ) شاخسار. (فرهنگ نظام ) (آنندراج ) : بقصد کینه ٔ ایام سر چه جنبانی ز شاخساره ٔ شمشاد اره را چه غم است .سلیم (از فرهنگ نظام ).
شاخسانهلغتنامه دهخداشاخسانه . [ ن َ / ن ِ ] (اِ مرکب ) شاخشانه . (ناظم الاطباء). رجوع به شاخشانه شود.
شاخستلغتنامه دهخداشاخست . [ خ َ ] (اِ) یخنی . || خوراک . || ذخیره و توشه . (ناظم الاطباء). و رجوع به شاخشت شود.
شاخسارفرهنگ فارسی عمید / قربان‌زاده۱. قسمت بالای درخت که پرشاخ‌وبال باشد.۲. شاخۀ درخت: ◻︎ عشق در عالم نبودی گر نبودی روی زیبا / گر نه گل بودی نخواندی بلبلی بر شاخساری. (سعدی۲: ۵۷۴).۳. قطعۀ آهن یا
