شعشعهلغتنامه دهخداشعشعه . [ ش َ ش َ ع َ / ع ِ ] (از ع ، اِمص ) شعشعة. تابندگی . تابناکی . شعشعه ٔ جمال فلان .(یادداشت مؤلف ). روشنی . (از آنندراج ) : فر فردوس است این پالیز راشع
شعشعةلغتنامه دهخداشعشعة. [ ش َ ش َ ع َ ] (ع مص ) آب آمیختن مر شراب را. (منتهی الارب ) (از تاج المصادر بیهقی ) (ناظم الاطباء) (از غیاث اللغات ) (از آنندراج ) (از اقرب الموارد). ||
شعاعةلغتنامه دهخداشعاعة. [ ش ُع َ ] (ع اِ) واحد شعاع ؛ یعنی یک روشنی که نزدیک طلوع آفتاب دیده می شود. (از اقرب الموارد) (از ناظم الاطباء). مفرد شعاع . (منتهی الارب ). رجوع به شعا
شعشعلغتنامه دهخداشعشع. [ ش َ ش َ ] (ع ص ) دراز. || سایه ٔ پراکنده ٔ تنک . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (آنندراج ) (از اقرب الموارد). و رجوع به شعشاع شود. || تابان . (یادداشت مو
شعشعلغتنامه دهخداشعشع. [ ش ُ ش ُ ] (ع اِ صوت ) (از «ش وع ») کلمه ای است که در خشنودی و شعف از رضامندی و صبر و تفویض گویند. (ناظم الاطباء). امراست بر تحریض بر قناعت و صبر بر تنگی
شعشعاتلغتنامه دهخداشعشعات . [ ش َ ش َ ] (ع اِ) ج ِ شعشعه ، به معنی روشنی آفتاب و درخشش و پرتو. (از یادداشت مؤلف ) : تا زبون گردد به پیش آن نظرشعشعات آفتاب ِ باشرر.مولوی .
شعشعةلغتنامه دهخداشعشعة. [ ش َ ش َ ع َ ] (ع مص ) آب آمیختن مر شراب را. (منتهی الارب ) (از تاج المصادر بیهقی ) (ناظم الاطباء) (از غیاث اللغات ) (از آنندراج ) (از اقرب الموارد). ||
تابندگیلغتنامه دهخداتابندگی . [ ب َ دَ / دِ ] (حامص ) شعشعه . پرتوافشانی . برّاقی .برق . تلألؤ. درخشندگی : ستاره درآمد بتابندگی برآسود خلق از شتابندگی .نظامی .
شعشعاتلغتنامه دهخداشعشعات . [ ش َ ش َ ] (ع اِ) ج ِ شعشعه ، به معنی روشنی آفتاب و درخشش و پرتو. (از یادداشت مؤلف ) : تا زبون گردد به پیش آن نظرشعشعات آفتاب ِ باشرر.مولوی .
تابشفرهنگ مترادف و متضاد۱. برافروختگی، پرتو، تاب، تشعشع، تلالو، درخشش، روشنی، شعشعه، فروغ، لمعان، نور ۲. تف، حرارت، گرمی
تابندگیفرهنگ مترادف و متضاد۱. تابش، تشعشع، تلاءلو، درخشش، درخشندگی، شعشعه، فروغ، نورافشانی ۲. برق، جلا ≠ تیرگی