شعرگویلغتنامه دهخداشعرگوی . [ ش ِ ] (نف مرکب ) شعرگو. گوینده ٔ شعر. سراینده . شاعر. گوینده . (یادداشت مؤلف ). شاعر. (منتهی الارب ). || مدیحه سرای . ستایشگر. که به شعر مدح کند : ع
شعرگوییلغتنامه دهخداشعرگویی . [ ش ِ ] (حامص مرکب ) شاعری و صنعت شعر گفتن . (ناظم الاطباء). رجوع به شعرگوی و شعر گفتن شود.
شکرگویلغتنامه دهخداشکرگوی . [ ش ُ ] (نف مرکب ) شکرگو. شکرگزار. سپاسگزار. شاکر. (یادداشت مؤلف ) : هرکه نزد تو مدح گوی آمداز سخای تو شکرگوی رود. سوزنی .و رجوع به شکرگو و شکرگزار شو
شبرویفرهنگ انتشارات معین( ~ . رَ) (حامص .) 1 - شبگردی ، در شب سفر کردن . 2 - شب زنده داری ، پارسایی . 3 - راه زنی ، دزدی . 4 - عیاری .
شعرگوییلغتنامه دهخداشعرگویی . [ ش ِ ] (حامص مرکب ) شاعری و صنعت شعر گفتن . (ناظم الاطباء). رجوع به شعرگوی و شعر گفتن شود.
مشاعرلغتنامه دهخدامشاعر. [ م ُ ع ِ ] (ع ص ) شعرگوینده و شاعر پست . (ناظم الاطباء). و رجوع به متشاعر شود.
چامه سرایلغتنامه دهخداچامه سرای . [ م َ / م ِ س َ ] (نف مرکب ) شعرگوی . شاعر. غزل سرای . تصنیف ساز. آنکه سخن منظوم گوید و کلام موزون و مقفی برشته ٔ نظم کشد. || آوازخوان . خواننده ٔ ش
چامه سرائیلغتنامه دهخداچامه سرائی .[ م َ / م ِ س َ ] (حامص مرکب ) شاعری . سخن سرائی . شعرگویی . تصنیف سازی . || آوازخوانی . شعرخوانی . خواندن شعر و تصنیف در دستگاههای موسیقی . خوانندگ
صلح جولغتنامه دهخداصلح جو. [ ص ُ ] (نف مرکب ) خواهان صلح . جوینده ٔ صلح . طالب آشتی . آشتی طلب : ما سیکی خوار نیک تازه رخ و صلح جوی تو سیکی خوار بد جنگ کن و ترشروی . منوچهری .خوش