ششصدگویش اصفهانی تکیه ای: šišsad طاری: šeysây طامه ای: šišsad طرقی: šešsây کشه ای: šešsây نطنزی: šeysad
ششصدلغتنامه دهخداششصد. [ ش َ / ش ِ ص َ ] (عدد مرکب ، ص مرکب ، اِ مرکب ) شش دفعه صد و سه دفعه دویست . (ناظم الاطباء). ستمائه . نماینده ٔ آن در ارقام هندیه 600 و در حساب جمل «خ »
ششصدگویش کرمانشاهکلهری: šasad گورانی: šasad سنجابی: šasad کولیایی: šasad زنگنه‌ای: šasad جلالوندی: šasad زوله‌ای: šasad کاکاوندی: šasad هوزمانوندی: šasad
زاهد ششصدهزارسالهلغتنامه دهخدازاهد ششصدهزارساله . [ هَِ دِ ش ِ ص َ هَِ ل َ / ل ِ ] (ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) کنایه از ابلیس که ششصدهزار سال عبادت حق سبحانه و تعالی میکرد و بسبب انکار به لعنت گ
ششدانگلغتنامه دهخداششدانگ . [ ش َ / ش ِ ] (اِ مرکب ) تمامگی و همگی چیزی . (ناظم الاطباء). چیزی که در نوع خود تمام اجزا بود و مافوق نداشته باشد. (آنندراج ). مراد از تمام چیز است چر
ششدانگهلغتنامه دهخداششدانگه . [ ش َ / ش ِ گ َ / گ ِ ] (ص نسبی ) ششدانگ . (ناظم الاطباء). ششدانگ . چیزی است که در نوع خود تمام اجزا بود و مافوق نداشته باشد و بقدر تفاوت درجات گویند
ششدربازیلغتنامه دهخداششدربازی . [ ش َ / ش ِ دَ ] (حامص مرکب ) آن بازی از نرد که حریف ششدر شده باشد. || تحیر و سرگردانی . || (اِ مرکب ) گیتی و عالم . (ناظم الاطباء) .
زاهد ششصدهزارسالهلغتنامه دهخدازاهد ششصدهزارساله . [ هَِ دِ ش ِ ص َ هَِ ل َ / ل ِ ] (ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) کنایه از ابلیس که ششصدهزار سال عبادت حق سبحانه و تعالی میکرد و بسبب انکار به لعنت گ
تبریزیلغتنامه دهخداتبریزی . [ ت َ ] (اِ) وزنی معادل ششصد و چهل مثقال . منی معادل چهل سیر. داعی الاسلام آرد: من تبریز که یک مقیاس وزن ایران است برای کشیدن اجناس که تقسیم بر چهار چا
تختلغتنامه دهخداتخت . [ ت ُ ] (اِ) بمعنی ششصد درهم نیز آمده است . (شعوری ج 1ورق 303 الف ). وزنه ای معادل 600 یا 400 درم . (ناظم الاطباء). اوقیه را نیز تخت خوانند. (شعوری ایضاً)
