شرکلغتنامه دهخداشرک . [ ش ُ رُ ] (ع اِ) ج ِ شَرَک . رجوع به شَرَک شود. || ج ِ شِراک . (اقرب الموارد) (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). رجوع به شراک شود.
شرک الهندیلغتنامه دهخداشرک الهندی . [ ش َ رَ کُل ْ هَِ ] (اِخ ) یا شرک هندی . نام طبیب و گیاه شناس از مردم هند که ابن البیطار از او روایت آرد از جمله در کلمه ٔ اَملَج و ثوم (سیر). (یا
يُشْرِکْفرهنگ واژگان قرآنشرک بورزد-شريک بسازد (جزمش به دليل جواب واقع شدن براي شرط قبل ازخود مي باشد)
شرک الهندیلغتنامه دهخداشرک الهندی . [ ش َ رَ کُل ْ هَِ ] (اِخ ) یا شرک هندی . نام طبیب و گیاه شناس از مردم هند که ابن البیطار از او روایت آرد از جمله در کلمه ٔ اَملَج و ثوم (سیر). (یا
