شرودلغتنامه دهخداشرود. [ ش َ ] (ع ص )شارد. (اقرب الموارد). رمنده . ج ، شُرُد. (آنندراج ) (ناظم الاطباء). رمنده . (منتهی الارب ). شارد. رمنده . رموک . (یادداشت مؤلف ). || قافیة شرود؛ ای سائرة فی البلاد. (اقرب الموارد) (از ناظم الاطباء).
شرودلغتنامه دهخداشرود. [ ش ُ ] (اِخ ) دهی از دهستان عشق آباد بخش فدیشه ٔ شهرستان نیشابور. محصول آنجا غلات است . سکنه ٔ آن 206 تن است . آب آن از قنات تأمین می شود. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 9).
شرودلغتنامه دهخداشرود.[ ش ُ ] (ع مص ) مصدر به معنی شراد. (از ناظم الاطباء). رمیدن . (المصادر زوزنی ) (آنندراج ) (منتهی الارب ) (تاج المصادر بیهقی ) (از اقرب الموارد). پراکندگی رمیدن ستور. شراد. (یادداشت مؤلف ). رجوع به شراد شود.
سیرودلغتنامه دهخداسیرود. (اِخ ) دهی است جزء دهستان برغان بخش کرج شهرستان تهران . دارای 329 تن سکنه . آب آن از چشمه سار. محصول آنجا غلات ، لبنیات و عسل می باشد. (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 1).
شروطلغتنامه دهخداشروط. [ ش َ ] (اِخ ) کوهی است . (منتهی الارب ). کوهی است میان قزوین و کوههای تارم . (از معجم البلدان ).
شروطلغتنامه دهخداشروط. [ ش ُ ] (ع اِ) ج ِ شَرط. (دهار) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). ج ِ شرط به معنی پیمان . (آنندراج ). رجوع به شرط شود. شرطها و پیمانها. (ناظم الاطباء) : همچنین بر من است مر کتاب و خادمان و حجاب و جمیع توابع و لواحق او را مثل این بیعت در التزام شر
شیرودلغتنامه دهخداشیرود. (اِخ ) قصبه ای از دهستان گلیجان شهرستان شهسوار. سکنه ٔ آن 860 تن . آب آن از رودخانه ٔ تیرم . دبستان و در حدود چهل باب دکان دارد. بنای معصوم زاده ٔ آن قدیمی است . مرکز حوزه ٔ 2 آمار گلیجان است . این قصب
سرگودلغتنامه دهخداسرگود. [ س َ ] (اِخ ) دهی از دهستان بیزکی بخش حومه ٔ شهرستان مشهد. دارای 101 تن سکنه . آب آن از قنات . محصول آن غلات ، چغندر، بنشن . شغل اهالی زراعت است . (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 9).
شرودرلغتنامه دهخداشرودر. [ ش ِ رُ دِ ] (اِخ ) اریک شرودر. معمار و عتیقه شناس نامی آمریکایی . رجوع به تاریخ عصر حافظ ج 1 ص 571 شود.
شرودانواژهنامه آزاد(عامیانه:شیدون) نام روستایی از توابع شهرستان فلاورجان، واقع در ده کیلومتری جنوب غرب شهر اصفهان
شردلغتنامه دهخداشرد. [ ش ُ رُ ] (ع ص ، اِ) رمندگان . ج ِ شَرود. کصبور، بمعنی رمنده . (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد).
شرادلغتنامه دهخداشراد. [ ش ِ / ش ُ ](ع مص ) شرود. رمیدن . (منتهی الارب ). رمیدن ستور. (یادداشت مؤلف ). رمیدن و ترسیده شدن . (ناظم الاطباء).
جرجانیلغتنامه دهخداجرجانی . [ ج ُ ] (اِخ ) محمدبن محمدبن حاجب بن حسن ، مکنی به ابوحاجب جهنی . راوی بود و از عبدالرحمان بن عبداﷲبن شرود روایت کرد و جماعتی از او روایت داشتند. وی بسال 333 هَ . ق . در 23 ربیع آخر درگذشت . (از تاری
نفرلغتنامه دهخدانفر. [ ن َ ] (ع اِ) گروه مردم از سه تا ده . (منتهی الارب ). لغتی است در نَفَر. (از اقرب الموارد). رجوع به نَفَر شود. || ج ِ نافر. (اقرب الموارد). رجوع به نافر شود. || قومی که با تو گریزند یا به کاری پیش آیندیا از یکدیگر گریزند در جنگ . (منتهی الارب ) (از ناظم الاطباء) (آنندرا
شرودرلغتنامه دهخداشرودر. [ ش ِ رُ دِ ] (اِخ ) اریک شرودر. معمار و عتیقه شناس نامی آمریکایی . رجوع به تاریخ عصر حافظ ج 1 ص 571 شود.
شرودانواژهنامه آزاد(عامیانه:شیدون) نام روستایی از توابع شهرستان فلاورجان، واقع در ده کیلومتری جنوب غرب شهر اصفهان
حشرودلغتنامه دهخداحشرود. [ ح َ ش َ ] (اِخ ) دهی است از دهستان ولدیان بخش حومه ٔ شهرستان خوی . واقع در 9500گزی خاور خوی و یک هزارگزی جنوب شوسه ٔخوی به مرند و جلفا. ناحیه ای است واقع در جلگه ، کنار رود قطور. معتدل مالاریائی . دارای 610
کاردگر الیشرودلغتنامه دهخداکاردگر الیشرود. [ گ َ رِ اَ ] (اِخ ) از دیههای مازندران در ناحیه ٔ نور. (سفرنامه ٔ مازندران و استرآباد رابینو ص 110 بخش انگلیسی ).
لشرودلغتنامه دهخدالشرود. [ ل َ ] (اِخ ) نام محلی کنار راه رشت و انزلی میان سرداب چاه و گرفن در 347 هزارگزی تهران .
قاشرودلغتنامه دهخداقاشرود. (اِخ ) نهری است در افغانستان که از جنوب سیاه کوه سرچشمه میگیرد و ابتدا به جنوب و بعد به جنوب غربی جریان مییابد و پس از گذشتن از قصبه ٔ قاشر به رودخانه ٔ هیرمند می پیوندد و جزو آن رودخانه در باتلاق نیزار سیستان فرومیرود.مجرای آن 500هزا
بشرودلغتنامه دهخدابشرود. [ ب َ ] (اِخ ) یکی از کوره های بطن الریف در مصر است . (از معجم البلدان ). شهری در مصر. (ناظم الاطباء).
