شبینهلغتنامه دهخداشبینه . [ ش َ ن َ / ن ِ ] (ص نسبی ) شبانه است که هرچیز شب مانده باشد از آب و نان و طعام و میوه و امثال آن . (برهان ). رجوع به شبانه و شب مانده شود. || (اِ مرکب
بائتلغتنامه دهخدابائت . [ ءِ ] (ع ص ) آب شبینه و سردو نان شبینه . (منتهی الارب ) (آنندراج ). نان و خوراک یکشبه . (قطر المحیط). آنچه شب گذاشته شده باشد از گوشت و نان و غیر آن : ا
بیوتلغتنامه دهخدابیوت . [ ب َی ْ یو ] (ع ص ) شبینه . شب مانده . مانده از شب : ماء بیوت ؛ آب شب مانده که سرد شده باشد. (لسان العرب ) (اقرب الموارد). آب سرد و شبینه . (منتهی الارب
شب ماندهلغتنامه دهخداشب مانده . [ ش َ دَ / دِ ] (ن مف مرکب ) شبینه و بیات و هر طعام و شرابی که بر آن شب گذشته باشد و از روز و یا شب پیش مانده باشد. (از ناظم الاطباء). بازمانده از شب
شبانهفرهنگ فارسی عمید / قربانزاده۱. مربوط به شب.۲. (قید) در هنگام شب.۳. [قدیمی] هرچیز شبمانده؛ شبینه.