شبکولغتنامه دهخداشبکو. [ ش َ ] (ص مرکب ، اِ مرکب ) شب کوک . شب کوکه . شب کوکا. گدایی را گویند که شبها بر پشته یا درختی که در میان محله واقع باشد برآید و به آواز بلند نام مردم مح
شبکوریفرهنگ فارسی عمید / قربانزادهنوعی بیماری چشم که در آن بیمار در تاریکی نمی‌تواند اشیا را ببیند.
شبکوکلغتنامه دهخداشبکوک . [ ش َ ] (ص مرکب ، اِ مرکب ) شبکو. شبکوکا. شبکوکه . نوعی از گدایی باشد و آن چنان است که شبها بر بالای مناری یا پشته ای یا درختی که در میان محله واقع باشد
شبکوکالغتنامه دهخداشبکوکا. [ ش َ ] (ص مرکب ، اِ مرکب ) شبکو. شبکوک . شبکوکه . به معنی شبکوک است که گدایی بالای منار باشد. (برهان قاطع) : به شاخ گلبنان آن شوریده بلبل چه شبکوکا زند
شبکوکهلغتنامه دهخداشبکوکه . [ ش َ ک َ / ک ِ ] (ص مرکب ، اِ مرکب ) شبکو. شبکوک . شبکوکا. نوعی از گدایی باشد. (برهان ). و رجوع به مترادفات کلمه شود.
شبکوکفرهنگ فارسی عمید / قربان‌زاده۱. درویش؛ فقیر.۲. درویشی که شب روی بلندی مانند پشته یا درخت می‌رفت و به آواز بلند مردم را دعا می‌کرد و صدقه می‌خواست: ◻︎ زهی جوفروشان گندم‌نمای / جهانگرد شبکوک
شبکورلغتنامه دهخداشبکور. [ ش َ ] (اِخ ) دهی از دهستان سوسن ایذه شهرستان اهواز. دارای 330 تن سکنه . آب آن از چشمه و محصول آن غلات است . (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 6).
