شبانگهلغتنامه دهخداشبانگه . [ ش َ گ َه ْ ] (اِ مرکب ، ق مرکب ) مرکب از شب + «گه » مخفف گاه پسوند زمان و مکان . شبانگاه : شبانگه رسیدند دل ناامیدبدان دژ که خواندندی او را سپید. فرد
روانفرهنگ فارسی عمید / قربان‌زاده۱. جان؛ روح حیوانی: ◻︎ شبانگه کارد بر حلقش بمالید / روان گوسفند از وی بنالید (سعدی: ۱۰۰)، ◻︎ جان و روان یکی‌ست به نزدیک فیلسوف / ورچه ز راه نام دو آید روان و ج
خاطرفریبلغتنامه دهخداخاطرفریب . [ طِ ف ِ / ف َ] (نف مرکب ) دل فریب . دل ربا. (آنندراج ) : شبانگه مگر دست بردش بسیب که سیمین زنخ بود و خاطرفریب . سعدی (بوستان ).ربوده ست خاطرفریبی دل
سیمین زنخلغتنامه دهخداسیمین زنخ . [ زَ ن َ ] (ص مرکب ) سیمین ذقن : جامه دانی دارد آن سیمین زنخ کاندرو گم میشود کالای من . سعدی .شبانگه مگر دست بردش به سیب که سیمین زنخ بود و خاطرفریب
صبح صادق وارلغتنامه دهخداصبح صادق وار. [ ص ُ ح ِدِ ] (ص مرکب ، ق مرکب ) مانند صبح صادق : با شبانگه لقات چون دانم تو چنین تازه صبح صادق وار.خاقانی .
پرخطرلغتنامه دهخداپرخطر. [ پ ُ خ َ طَ ] (ص مرکب ) خطیر. عظیم : طمع نیست کز بندگان تو باشم که کاریست بس پرخطر پادشاهی . رضی الدین نیشابوری .|| خطرناک . ترسناک . پربیم و هراس : بحک