شبان

šabān

معنی

چوپان؛ نگهبان گلۀ گوسفند.

مترادف

چوپان، راعی، رمهبان، گلهبان

جست‌وجوی دقیق

شبان

لغت‌نامه دهخدا

شبان . [ ش َب ْ با ] (ع ص )شبانی . اشبانی . مرد که سرخ روی و گلگون سبلت باشد. (از متن اللغة). رجوع به شُبّان و رجوع به شبانی شود.

شبان

شبان . [ ش ُب ْ با ](ع اِ) ج ِ شاب . به معنی جوان . (از دهار). رجوع به شاب و شباب شود. || (ص ) به معنی شبانی که مرد سرخ روی و میگون سبلت است . (از متن اللغة). و از اسمهای آن شَبانة یا شُبانة است . رجوع به شبانی شود.

شبان

لغت‌نامه دهخدا

شبان . [ ش َ ] (اِ) ج ِ شب . که شبها باشد، لیکن برخلاف قیاس . (برهان قاطع) : همان دیدبان دار و هم پاسبان نگهدار لشکر به روز و شبان . فردوسی .همی راند چون باد لشکر به راه به رخشنده روز و شبان سیاه . <p class

شبان

لغت‌نامه دهخدا

شبان . [ ش َ ] (اِ) شب پره را گویند و آن را مرغ عیسی هم خوانند. (برهان قاطع). خفاش . شب پره . (ناظم الاطباء). به فارسی اسم خفاش است . (فهرست مخزن الادویه ). نامهای دیگرش : شب پره ، شب پرک ، شب یازه ، شب یازو، شب بوزه و شبیشه است . (فهرست مخزن الادویه ). رجوع به شب پره شود.<br

شبان

لغت‌نامه دهخدا

شبان . [ ش َ ] (اِ) نام درختی است خاردار که آن را شبهان و در یونانی فالینورس و در سریانی ساباهی یا سباباهی خوانند. (از مفردات ابن البیطار ج 2 ص 54). دم الاخوین . (تذکره ٔ ضریر انطاکی ص <span class="hl" dir="l

جست‌وجوی هم‌آوا

سگبان

لغت‌نامه دهخدا

سگبان . [ س َ ] (اِخ ) دهی جزء دهستان رودقات بخش مرکزی شهرستان مرند، دارای 611 تن سکنه و آب آن از چشمه و قنات است . محصول آن غلات ، زردآلو، بادام و شغل اهالی زراعت است . (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 4). ایستگا

سگبان

لغت‌نامه دهخدا

سگبان . [ س َ ] (ص مرکب ، اِ مرکب ) مستحفظ و نگاهبان سگ . (ناظم الاطباء). کَلاّب . (دهار) : تو از نژاد و تخمه ٔ سگبان قیصری من از نژاد سلمان یار پیمبرم . سوزنی .دل کدامین سگ بود جایی که صدجان بلکه بیش در رکاب ک

شیبان

لغت‌نامه دهخدا

شیبان . [ ش َ ] (اِخ ) ابن زهیربن شقیق ... محدث است . رجوع به ابوالعوام شود.

شیبان

لغت‌نامه دهخدا

شیبان . [ش َ ] (اِخ ) ابن فروخ . رجوع به ابومحمد شیبان شود.

شیبان

لغت‌نامه دهخدا

شیبان . [ ش َ / شی ] (ع اِ) شیبان و ملحان ، نام دو ماه زمستان است که در آن سردی زیاده باشد. (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد).- یوم شیبان ؛ روز سرد با ابر تنک بی باران . (از اقرب الموارد) (منتهی الارب ).

جست‌وجوی مشابه

شبانکاره

لغت‌نامه دهخدا

شبانکاره . [ ش َ رَ / رِ ] (اِخ ) دهی از دهستان و بخش کوهک شهرستان جهرم . دارای 150 تن سکنه . آب آن از چشمه و محصول آن لبنیات ، پشم ، پوست و زغال است . (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 7

شبانروز

لغت‌نامه دهخدا

شبانروز. [ش َ ] (اِ مرکب ، ق مرکب ) شباروز. روزان و شبان . الاّیام بلیالیها. (التفهیم مقدمه ص قسط). شب و روز. مدت 24 ساعت . شبانه روز. (فرهنگ فارسی معین ) : شبانروز مادر ز می خفته بودز می خفته و دل ز هش رفته بو

شبانروزی

لغت‌نامه دهخدا

شبانروزی . [ ش َ ] (ص نسبی ) شبانه روزی . دائم . همیشگی . و رجوع به شبانروز شود : ابر نوروزی و باران شبانروزی نه عجب باشد اگر سبزه دمد ز آهن . فرخی .وزبند شبانروزی بیرون نکندشان تا خون برود از تنشان پاک به یک ب

شبانکاره

لغت‌نامه دهخدا

شبانکاره . [ ش َ رَ / رِ ] (اِخ ) (ملوک ...) نام سلسله ای است از ملوک ایران که از سال 448 تا سال 756 هَ . ق . در ولایت اجدادی خود به ارث حکومت میکردند تا اینکه به دست آل مظفر

شبانکاره

لغت‌نامه دهخدا

شبانکاره . [ ش َ رَ / رِ ] (اِخ ) دهی از دهستان جوانرود بخش پاوه ٔ شهرستان سنندج . دارای 73 تن سکنه . آب آن از چشمه و محصول آن غلات ، لبنیات و توتون است . (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج <span class="hl" dir="ltr

جست‌وجوی متن

شوبان

فرهنگ فارسی عمید

= شَبان

شوان

فرهنگ فارسی عمید

= شَبان

شوان

فرهنگ نام‌ها

(تلفظ: šo(a)vān) (= شبان) (در قدیم) شبان ؛ چوپان ، نگهبان گله .

shepherd

دیکشنری انگلیسی به فارسی

چوپان، شبان، چوپانی کردن

شوان

فرهنگ فارسی معین

(شَ) (اِ.) شبان .

جست‌وجوی هم‌آغاز

شبان پروریده

لغت‌نامه دهخدا

شبان پروریده . [ ش َ پ َرْ وَ دَ / دِ ] (ن مف مرکب ) پرورده ٔ چوپان . مربای چوپان . پرورش یافته از چوپان : شبان پروریده است و از گوسفندمزیده است شیر این شه بی گزند.فردوسی .

شبان زاده

لغت‌نامه دهخدا

شبان زاده . [ ش ُ /ش َ دَ / دِ ] (ن مف مرکب ، اِ مرکب ) پسر چوپان . چوپان زاده . از نسل چوپان و شبان . فرزند شبان : شبان زاده ای را چنان در کناربگیری و از کس نیایدت عار. <p

شبانکاره

لغت‌نامه دهخدا

شبان فریب

لغت‌نامه دهخدا

شبان فریب . [ ش ُ / ش َ ف َ ] (نف مرکب ) فریبنده ٔ شبان . از راه برنده ٔ چوپان . || (اِ مرکب ) نام مرغی است کوچک شبیه به باشه و بعضی گویند شبیه به فراشتروک است و بعضی مرغ عیسی را شبان فریبک خوانند. مجملاً گویند چنان بر روی زمین نشیند که هرکس

شبان فریبک

لغت‌نامه دهخدا

شبان فریبک . [ ش ُ / ش َ ف َ ب َ ] (اِ مرکب ) همان شبان فریب است که مرغ کوچک شبیه به باشه باشد. (برهان قاطع). رجوع به شبان فریب ، شبان فریو و شبان فریوک شود.

جست‌وجوی هم‌قافیه

خشبان

لغت‌نامه دهخدا

خشبان . [ خ ُ ] (اِخ ) نام جایگاهی است . (از معجم البلدان ).

خشبان

لغت‌نامه دهخدا

خشبان . [ خ ُ ] (اِخ ) نام مردی است . (منتهی الارب ).

خشبان

لغت‌نامه دهخدا

خشبان . [ خ ُ ] (ع اِ) کوههای درشت نه کلان و نه خرد. (از منتهی الارب ) (از تاج العروس ). || ج ِ خَشَب . (منتهی الارب ).

سرخ شبان

لغت‌نامه دهخدا

سرخ شبان . [ س ُ ش َ ] (اِخ ) در کتب فارسی خاصه جاماسپ نامه نام موسی کلیم اﷲ است و گوید سرخ شبان باهودار و باهو به موحده بمعنی چوب دستی و عصا است و همانا رنگ چهره ٔ آن حضرت حمرت داشته : باهو چو شبان وادی ایمن نشگفت که اژدها کنی باهو.<p clas

سرشبان

لغت‌نامه دهخدا

سرشبان . [ س َ ش َ ] (اِ مرکب ) رئیس شبانان . مهتر چوپانان : بدو سرشبان گفت کای نامدارز گیتی من آیم بدین مرغزار. فردوسی .بپرسید از آن سرشبان راه شاه کز ایدر کجا یابم آرامگاه . فردوسی .

درپیوند

بیشتر بدانید

شبان

šabān

معنی

مترادف

جست‌وجوی دقیق

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

جست‌وجوی هم‌آوا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

جست‌وجوی مشابه

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

جست‌وجوی متن

فرهنگ فارسی عمید

فرهنگ فارسی عمید

فرهنگ نام‌ها

دیکشنری انگلیسی به فارسی

فرهنگ فارسی معین

جست‌وجوی هم‌آغاز

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

جست‌وجوی هم‌قافیه

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا