شاکر

šāker

معنی

شکرکننده؛ سپاس‌دارنده؛ سپاسگزار.

مترادف

حقگزار، سپاسگزار، شکرگزار، شکور، نمکشناس ≠ کافر، ناسپاس

جست‌وجوی دقیق

شاکر

لغت‌نامه دهخدا

شاکر. [ ک ِ ] (اِخ ) ابن حامدبن حسن بن احمدبن محمود، مکنی به ابن شاکر از فقهای زیدیان در یمن بود و بسال 1173 هَ . ق . درگذشت و آثاری در فقه و حدیث داشت . (از اعلام زرکلی چ 1 ج 2</sp

شاکر

لغت‌نامه دهخدا

شاکر. [ ک ِ ] (اِخ ) ابن ربیعةبن مالک الحاشدی الهمدانی . جدی است جاهلی یمنی از بکیل قحطان و دودمان وی را شاکریون گویند و بنودهمةبن شاکر و بنوالغز از بطن وی باشند. (از اعلام زرکلی ج 3 ص 223).

شاکر

شاکر. [ ک ِ ] (اِخ ) ابن مغامس بن محفوظبن صالح شقیر. داستان نویس و متولد بسال 1266 و متوفی در سال 1314 هَ . ق . وی در لبنان بدنیا آمد و نگارش فصلهای بسیاری از دائرة المعارف بستانی بعهده ٔ او بوده . مجله ٔ «کن

شاکر

لغت‌نامه دهخدا

شاکر. [ ک ِ ] (اِخ ) ابن نضله . بطنی است از بنی اسد. از جمله مراکز آنها طریفه باشد. (از معجم قبایل العرب بنقل از معجم البلدان یاقوت ج 3 ص 356 و 536).

شاکر

لغت‌نامه دهخدا

شاکر. [ ک ِ ] (اِخ ) ابن یوسف الخوری متولد 1263 هَ . ق . پزشک لبنانی و سراینده ٔ بذله گو بوده است . در دانشکده ٔ پزشکی قصرالعینی قاهره تحصیل کرد دیرزمانی در دمشق اقامت گزید و در بیروت بسال 1331 هَ . ق . درگذش

جست‌وجوی هم‌آوا

ساکر

لغت‌نامه دهخدا

ساکر. [ ک ِ ] (ع ص ) ساکن . (قطر المحیط). آرمیده ٔ بی باد. (ناظم الاطباء).- لیل ساکر ؛ شب ساکن که در آن باد نیست . و رجوع به ساکرة شود.

ساقیگر

لغت‌نامه دهخدا

ساقیگر. [ گ َ ] (ص مرکب ) شرابدار. (ناظم الاطباء). ساقی . پیاله گردان .

ساکر

لغت‌نامه دهخدا

ساکر. (اِ) بحر در اصطلاح هندوان و «سمدر» بهمین معنی است . (ماللهند ص 85 س 22).

شَاکِرٌ

فرهنگ واژگان قرآن

سپاسگزار - شکر گزار

سیاکئر

گویش مازنی

گوسفند سیاه رنگ بدون گوش

جست‌وجوی مشابه

شاکرة

لغت‌نامه دهخدا

شاکرة. [ ک ِ رَ ] (ع اِ) کیسه و خریطه وجوال . (ناظم الاطباء). این لغت جای دیگر یافت نشد.

شاکریة

لغت‌نامه دهخدا

شاکریة. [ ک ِ ری ی َ ] (ص نسبی ) شاکری . قبیله ای است منسوب به ابن شاکر. (از تاج العروس ). شاکریة. منسوب است به شاکر که بطنی است از همدان . (از نساب سمعانی ).

شاکرباه

لغت‌نامه دهخدا

شاکرباه . [ ک ِ ] (اِ مرکب ) کسی که اسبهای چند برای کارهای عمومی و کرایه دادن نگاه دارد. (ناظم الاطباء) (اشتنگاس ) (شعوری ج 2 ص 134). || خدمت بقاضی و مفتی . (ناظم الاطباء) (اشتنگاس ) (شعوری ج <span class="hl"

شاکرتبریزی

لغت‌نامه دهخدا

شاکرتبریزی . [ ک ِ رِ ت َ ] (اِخ ) از شعرای قرن سیزدهم آذربایجان و اشعارش به زبان ترکی است . (از الذریعه ج 9 ص 493 از دانشمندان آذربایجان ص 187 و صبح گلشن ص <span class="hl"

شاکرربه

لغت‌نامه دهخدا

شاکرربه . [ ک ِ رَب ِه ] (ع اِ مرکب ) گیاهی است . (از اقرب الموارد).

جست‌وجوی متن

shucker

دیکشنری انگلیسی به فارسی

شاکر

shacker

دیکشنری انگلیسی به فارسی

شاکر

shakerlike

دیکشنری انگلیسی به فارسی

شاکر

ground-shaker

دیکشنری انگلیسی به فارسی

زمین شاکر

mover and shaker

دیکشنری انگلیسی به فارسی

موتر و شاکر

جست‌وجوی هم‌آغاز

شاکر هندی

لغت‌نامه دهخدا

شاکر هندی . [ ک ِ رِهَِ ] (اِخ ) عبدالرحمن فرزند حاج محمد روشن خان بن محمد نوازخان از شاگردان سید ناصرعلی نصیر، او راست : گلستان مسرت به زبان فارسی که آن را در سال 1261 هَ . ق . به نام محمد امجد علیشاه و پسرش محمد واجد علیشاه در هندوستان نگاش

شاکرة

لغت‌نامه دهخدا

شاکرة. [ ک ِ رَ ] (ع اِ) کیسه و خریطه وجوال . (ناظم الاطباء). این لغت جای دیگر یافت نشد.

شاکر اصفهانی

لغت‌نامه دهخدا

شاکر اصفهانی . [ ک ِ رِ اِ ف َ ] (اِخ ) نام او محمدقلی بک متخلص به شاکر از تبریزیان ساکن عباس آباد اصفهان بود و در فن زرگری و نقاشی بی مثل و طبعش موزون بود اما از تاریخ تولد و درگذشت او اطلاعی در دست نیست . (از الذریعة ج 9 ص <span class="hl"

شاکر جرکسی

لغت‌نامه دهخدا

شاکر جرکسی . [ ک ِ رِ ج ِ ک َ ] (اِخ ) رجوع به علی بن الحسین الشاکر شود.

شاکر حنبلی

لغت‌نامه دهخدا

شاکر حنبلی .[ ک ِ رِ حَم ْ ب َ ] (اِخ ) فرزند راغب حنبلی در سال 1876 هَ . ق . متولد شد و در سال 1378 هَ . ق . در دمشق درگذشت . تحصیلات خود را در قسطنطنیه انجام داد و پستهای متعدد دولتی احراز کرد روزنامه ٔ الق

جست‌وجوی هم‌قافیه

حسین شاکر

لغت‌نامه دهخدا

حسین شاکر. [ ح ُ س َ ک ِ ] (اِخ ) ابن مصطفی بن حسین رومی حنفی ملقب به شاکر فقیه شاعر. و قاضی و مدرس حلب بود و در 1156 هَ . ق . 1743/ م . درگذشت . دیوان شعری از وی باقی است . (هدیة العارفین ج <span class="hl"

علی شاکر

لغت‌نامه دهخدا

علی شاکر. [ ع َ ک ِ ] (اِخ ) (علی رضا...) ابن محمد شاکر. رجوع به علیرضا شاکر شود.

ابوشاکر

لغت‌نامه دهخدا

ابوشاکر. [ اَ ک ِ ] (اِخ ) ابن ابی سلیمان داودبن متی بن ابی المعین ابی فانه و لقب ابوشاکر موفّق الدین است و چنانکه در شرح حال ابوسلیمان آمده است ابوشاکر با پدر و برادران دیگر باول در خدمت فاطمیان مصر بودند و سپس با ملک ماری به بیت المقدس شدند و آنگاه که سلطان صلاح الدین ایوبی

ابوشاکر

لغت‌نامه دهخدا

ابوشاکر. [ اَ ک ِ ] (اِخ ) یکی از رؤسای متکلّمین زندقه (مانویه ) که باسلام تظاهر میکرده است .

ناشاکر

لغت‌نامه دهخدا

ناشاکر. [ ک ِ ] (ص مرکب )ناسپاس . کافرنعمت . که سپاسگزار نیست . کفور. که ناشکری می کند. مقابل شاکر، به معنی سپاسگزار : گفتم ای باد اینک آنجارفت خواهم پیش اوتو مرا از شاعران ناشاکر فضلش مدان . فرخی .آنکه او شاکر بود

درپیوند

بیشتر بدانید

شاکر

šāker

معنی

مترادف

جست‌وجوی دقیق

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

جست‌وجوی هم‌آوا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

فرهنگ واژگان قرآن

گویش مازنی

جست‌وجوی مشابه

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

جست‌وجوی متن

دیکشنری انگلیسی به فارسی

دیکشنری انگلیسی به فارسی

دیکشنری انگلیسی به فارسی

دیکشنری انگلیسی به فارسی

دیکشنری انگلیسی به فارسی

جست‌وجوی هم‌آغاز

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

جست‌وجوی هم‌قافیه

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا