شاهدفرهنگ نام‌ها(تلفظ: šāhed) عربی گواه ، حاضر ، مرد خوبروی ؛ در قدیم) به مجاز) محبوب ، خدای تعالی ؛ در تصوف) خداوند به اعتبار ظهور و حضور در قلب سالک ؛ در قدیم) به مجاز) عالی
شاهدلغتنامه دهخداشاهد. [ هَِ ] (ع ص ، اِ) مشاهده کننده ٔ امری یا چیزی . حاضر. (از منتهی الارب ). نگاه کننده . (از اقرب الموارد). ج ، شهود و شُهَّد : اینک جوابهای جزم است در این
شاهدیلغتنامه دهخداشاهدی . [ هَِ ] (حامص ) شاهد بودن . حسن . زیبایی . (یادداشت مؤلف ). دلبری . شوخی . شوخ و شنگی : نشاید شاهدی را کرم پیله که بیش از چشم و ابرویی ندارد. خاقانی .چ
نگاه کردنفرهنگ فارسی طیفیمقوله: مادۀ آلی کردن، نظر انداختن(افكندن)، شاهد بودن برانداز کردن، دید زدن، تماشا کردن، نظاره کردن، خوردن، چشم‌چرانی کردن ◄ گستاخ بودن ناخنک زدن، نگاه اجمالی کر
حارثلغتنامه دهخداحارث . [ رِ ] (اِخ ) ابن نعمان بن امری ٔ القیس بن البرک بن ثعلبةبن عمروبن عوف بن مالک بن اوس الانصاری الاوسی . صحابی است . ابن سعد گوید که موسی بن عقبة و ابن عم