شامیلغتنامه دهخداشامی . (اِخ ) (مولانا...) شاعری از اهل دامغان بود مؤلف مجالس النفایس نویسد: بسیار تحصیل کرد و متداولات را مکرر گذارنید. بعد از آن بطب مشغول شد و اکثر کتب معتبر
شامیلغتنامه دهخداشامی . (اِخ ) از دانشمندان و فقهای زیدی بود. رجوع شود به علی بن الحسین بن عزالدین بن الحسن بن محمد الحسنی الیمنی .
شامیلغتنامه دهخداشامی . (اِخ ) عثمان بن محمد ازهری ، معروف به شامی و مکنی به ابوالفتح . از فقهای مذهب حنفی بود و بسال 1213 هَ . ق . درگذشت و کتاب اوایل در حدیث از آثار وی است .
شامیلغتنامه دهخداشامی . (ص نسبی ) مرکب از: شام و یای نسبت . منسوب به شام . از مردم شام . (یادداشت مؤلف ) (از ناظم الاطباء).- شامی کباب ؛ رجوع به همین ترکیب در ردیف خود شود.- عب
شامیلغتنامه دهخداشامی . [ ] (اِخ ) شمس الدین محمدبن یوسف بن علی بن یوسف . دانشمند محدث و مورخ از مردم دمشق بود وی بسال 942 هَ . ق . درگذشت از آثار اوست : السیرة الشامیة. عقود ال
شآمیلغتنامه دهخداشآمی .[ ش َ می ی ] (ص نسبی ) صورتی از شامی و شأمی منسوب به شام باشد. (از اقرب الموارد). رجوع به شامی شود.
شأمیلغتنامه دهخداشأمی . [ ش َءْ ] (ص نسبی ) صورتی است از شامی . منسوب به مملکت شام . (از ناظم الاطباء). رجوع به شامی شود.
شأمیلغتنامه دهخداشأمی . [ ش َءْ ] (ص نسبی ) صورتی است از شامی . منسوب به مملکت شام . (از ناظم الاطباء). رجوع به شامی شود.
شامی کبابلغتنامه دهخداشامی کباب . [ ک َ ] (اِ مرکب ) قسمی غذا. مایه ٔ آن گوشت کوفته و آرد نخودچی است و از این مایه گرده ها سازند و درروغن گداخته افکنند تا سرخ شود. سبب تسمیه آن است ک
شآمیةلغتنامه دهخداشآمیة. [ ش َ ی َ ] (ع ص نسبی ) مؤنث شآمی . یقال امراءةشآمیة؛ زن شامی . (از اقرب الموارد) (ناظم الاطباء). || (اِ) سختی گرمی آفتاب و خط و ارتفاع آن . (منتهی الار
شامیةلغتنامه دهخداشامیة. [ می ی َ ] (ص نسبی ) مؤنث شامی . امراءة شامیة؛ زنی از شام . || منسوب به مملکت شام باشد. (از منتهی الارب ) (از ناظم الاطباء). || گروه شامی . (ناظم الاطبا
