شادوردلغتنامه دهخداشادورد. [ وَ] (اِ مرکب ) شایورد. هاله باشد که بر گرد ماه واقع شود. (فرهنگ جهانگیری ). طوق و هاله و خرمن ماه باشد.(برهان قاطع). داره . طفاره . قرن الشمس : چو ترک
شادوردفرهنگ انتشارات معین(دْ وَ رْ) (اِ.) 1 - گستردنی ، فرش . 2 - هاله ، خرمن ماه . 3 - تخت پادشاهی . 4 - پرده ای از موسیقی قدیم .
شادوردفرهنگ فارسی عمید / قربان‌زاده۱. (نجوم) = هاله۱۲. فرش.۳. تخت پادشاهی: ◻︎ جهان‌دار بر شادوردی بزرگ / نشسته همه پیکرش میش و گرگ (فردوسی: ۸/۳۳۰).۴. (موسیقی) آهنگی از موسیقی قدیم.
شادوردفرهنگ نام‌ها(تلفظ: šādvard) (= شایورد) خرمن ماه ، هاله‌ی ماه ، تخت پادشاهان ، اریکه ؛ یکی از گنج‌های خسرو پرویز .
شادوردلغتنامه دهخداشادورد. [ وَ] (اِ مرکب ) شایورد. هاله باشد که بر گرد ماه واقع شود. (فرهنگ جهانگیری ). طوق و هاله و خرمن ماه باشد.(برهان قاطع). داره . طفاره . قرن الشمس : چو ترک
شادوردفرهنگ فارسی عمید / قربان‌زاده۱. (نجوم) = هاله۱۲. فرش.۳. تخت پادشاهی: ◻︎ جهان‌دار بر شادوردی بزرگ / نشسته همه پیکرش میش و گرگ (فردوسی: ۸/۳۳۰).۴. (موسیقی) آهنگی از موسیقی قدیم.
شایوردفرهنگ نام‌ها(تلفظ: šāyvard) (= شادورد) ، (در قدیم) هاله‌ی ماه ؛ خرمن ماه ، پرده‌ای است در موسیقی. + ن.ک. شادورد.
شاهوردلغتنامه دهخداشاهورد. [ هَْ وَ ](اِ مرکب ) شادورد. شایورد. هاله و طوق و خرمن ماه . (برهان قاطع) (از ناظم الاطباء). آن بخار که چون ابری گرد ماه در آمده باشد چون سپری . و گروهی
