شائملغتنامه دهخداشائم . [ ءِ ] (ع ص ) رجل شائم ؛ مرد شوم بدفالی آرنده . بدبخت و بدفال . (ناظم الاطباء). || نعت از شَیم . رجوع به شَیم شود.
شایملغتنامه دهخداشایم .[ ی ِ ] (ع ص ) نعت فاعلی از «ش ی م » شائم . دورنگرنده به برق و مانند آن . (حاشیه ٔ تاریخ بیهق چ بهمنیار ص 1) : و شایم بوارق لطایف او از ظلال نیل آمال محرو