سینه کشلغتنامه دهخداسینه کش . [ ن َ / ن ِ ک َ / ک ِ ] (نف مرکب ) آنکه سینه را بر زمین یا چیز دیگر بساید. (آنندراج ) (بهار عجم ). آنکه به سینه راه رود : چون ابر بهاری بزمین سینه کش
سینه کشفرهنگ انتشارات معین( ~. کِ) (ق مر.) جای هموار و معمولاً شیب دار. ؛ ~ آفتاب رو به آفتاب ، در معرض آفتاب . ؛ ~کوه : شیب تند و تیز کوه .
سینه کشیدنلغتنامه دهخداسینه کشیدن . [ ن َ / ن ِ ک َ / ک ِ دَ ] (مص مرکب ) کنایه از قوت نمودن و زور کردن . (برهان ) (آنندراج ). قوت کردن . زور نمودن . (فرهنگ فارسی معین ). || کنایه از
سینه کشیدنلغتنامه دهخداسینه کشیدن . [ ن َ / ن ِ ک َ / ک ِ دَ ] (مص مرکب ) کنایه از قوت نمودن و زور کردن . (برهان ) (آنندراج ). قوت کردن . زور نمودن . (فرهنگ فارسی معین ). || کنایه از
مرنحةلغتنامه دهخدامرنحة.[ م َ ن َ ح َ ] (ع اِ) سینه ٔ کشتی . (منتهی الارب ). صدرسفینه . (اقرب الموارد). جلو کشتی . (ناظم الاطباء).
داغ کشیدنلغتنامه دهخداداغ کشیدن . [ ک َ دَ ] (مص مرکب ) داغ برکشیدن . داغ کردن . داغ بر رخ یا سینه کشیدن کسی را. نشان بر او از آهن تفته نهادن علامت بندگی را : پیش یکران ضمیرش عقل راد