سیحفانیلغتنامه دهخداسیحفانی . [ س َ ح َ نی ی ] (ع ص ) مرد درازریش . (منتهی الارب ).رجل سیحفانی اللحیة. (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء).
سحفنیةلغتنامه دهخداسحفنیة. [ س ُ ح َ ی َ ] (ع ص ) سر سترده . (اقرب الموارد): رجل سحفنیة؛ مرد موی سترده . (منتهی الارب ) (اقرب الموارد).
سرحانیهلغتنامه دهخداسرحانیه . [ س َ نی ی َ ] (اِخ ) دهی از دهستان خیران بخش مرکزی شهرستان خرم شهر. دارای 250 تن سکنه است . آب آنجا از شطالعرب . محصول آن خرما است . شغل اهالی حصیربا
سفانیلغتنامه دهخداسفانی . [ س َ ] (اِ) حشیشی است که به عربی رعی الابل خوانند. دانه ٔ آن همچون دانه ٔ مورد باشد و اندک حلاوتی دارد و گویند غیر از شترهر حیوانی دیگر که بخورد بمیرد
درازریشلغتنامه دهخدادرازریش . [ دِ ] (ص مرکب ) آنکه لحیه ٔ طویل دارد. ریش بلند. طویل اللحیه . بزرگ ریش . ریش تَپَّه . ریشو. بَلمه . لِحیانی . ألحی . (یادداشت مرحوم دهخدا) : مأمون