سگ دولغتنامه دهخداسگ دو. [ س َ دَ / دُو ] (ص مرکب ) آنکه بسیار راه رود برای انجام کارهایی . که بسیار برای مقاصد خود به هر جا رود. که سخت بسیار راه تواند رفتن . (یادداشت مؤلف ).
سگ دو زدنلغتنامه دهخداسگ دو زدن . [ س َ دَ/ دُو زَ دَ ] (مص مرکب ) این سو و آن سو رفتن و فعالیت بسیار کردن بدون اخذ نتیجه . (فرهنگ فارسی معین ).
سگ دو زدنلغتنامه دهخداسگ دو زدن . [ س َ دَ/ دُو زَ دَ ] (مص مرکب ) این سو و آن سو رفتن و فعالیت بسیار کردن بدون اخذ نتیجه . (فرهنگ فارسی معین ).
سگ دویلغتنامه دهخداسگ دوی . [ س َ دَ / دُ ] (حامص مرکب ) تکاپوی و جستجوی بی فایده . (آنندراج ). دوندگی بی فایده و بی ثمر. (ناظم الاطباء).
سگ زبانیلغتنامه دهخداسگ زبانی .[ س َ زَ ] (حامص مرکب ) چاپلوسی و تملق : خواند سگ را بسگ زبانی خویش سگ دویدش بمهربانی پیش .نظامی .
سگلغتنامه دهخداسگ . [ س َ ] (اِ) پهلوی «سک » (لغت جنوب غربی )، پارسی باستان «سکا» = ایرانی باستان «سپکا» (هرودتس «سپاخا» را در زبان مادی به معنی (سگ ) آورده است ). آریایی «سوآ