سگزی

لغت‌نامه دهخدا

سگزی . [ س َ ] (اِخ ) نام کوهی است از سیستان مابین کیچ و مکران و دریای سند از پهلوی او میگذرد و تولد رستم در آن بود و در این تأمل است و بحجت نپیوسته است .(از رشیدی ). نام کوهی باشد در زابلستان و ساکنان آنجا را بنام آن کوه میخوانند و سگزیان میگویند رستم زال از آنجاست . (برهان

لغت‌نامه دهخدا

سگزی . [ س َ ] (ص نسبی ) منسوب به سگز به سیستان . (حاشیه ٔ برهان قاطع چ معین ). سیستانی چه مردم سیستان به سخت جانی و سخت جگری مشهورند لهذا سیستان را سگستان گویند و سِجزی معرب آن و این با یای نسبت به سجستان نیست چنانکه صاحب قاموس گفته که منسوب باشد بلکه سجزی معرب سگزی است و یا

فرهنگ فارسی عمید

= سکزی

فرهنگ مترادف و متضاد

واژه‌نامه آزاد

سجزی . [ س َ ] (اِخ ) دهی است از دهستان حومه ٔ بخش کوهپایه ٔ شهرستان اصفهان واقع در 34هزارگزی باختر کوهپایه متصل براه شوسه ٔ اصفهان به یزد. این ناحیه در جلگه واقع و هوای آن معتدل و دارای 1984 تن سکنه است . آب آنجا از قنات تأمین میشود محصولات آن غلات و پنبه است و اهالی بکشاورزی گذران میکنند صنایع دست

لغت‌نامه دهخدا

شجی . [ ] (اِخ ) نام یکی از زنهای هارون الرشید خلیفه ٔ عباسی است و خدیجه و لبابة از بطن اوست . (از العقدالفرید ج 5 ص 396).

لغت‌نامه دهخدا

شجی . [ ش َ ی ی ] (اِخ ) نام موضعی است . (منتهی الارب ). نام منزلی است در راه مکه از طریق بصره و در زمان حجاج عده ای از مردم آنجا از تشنگی به هلاکت رسیدند و چون این خبر به حجاج رسید دستور داد تا چاهی در آنجا حفر کنند. (از معجم البلدان ).

لغت‌نامه دهخدا

شجی . [ ش َ ی ی ] (ع ص ) اندوهناک . (منتهی الارب ).

لغت‌نامه دهخدا

شجی . [ش َ ی / ی ی ] (ع ص ) مشغول (و الیاء مخففه و قد تشددفی الشعر قال : نام الخلیون عن لیل الشجیینا. (منتهی الارب ). به تخفیف یاء بر وزن فعل به معنی مشغول . (ازاقرب الموارد). || حزین و نسبت بدان شجوی است . (از اقرب الموارد). اندوهگین . (منته

لغت‌نامه دهخدا

شظی . [ ش َ ظا ] (ع اِ) استخوان کوچکی که به زانو و یا بازو و یا به جای باریک و ذراع ستور پیوسته است . (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد) (ناظم الاطباء). پی ذراع . (منتهی الارب ) (از ناظم الاطباء). || پیروان قوم . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد).

لغت‌نامه دهخدا

ناصر سگزی . [ ص ِ رِ س َ] (اِخ ) رجوع به ناصرالدین عثمان بن تاج الدین شود.

لغت‌نامه دهخدا

افسرسگزی . [ اَ س َ رِ س َ ] (اِخ ) نام تصنیفی و قولی است از تصنیفات باربد. (برهان ). نام سازی است از مصنفات باربد که در زمان قدیم در ملک سیستان متعارف بود. (از آنندراج ). || (ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) نام سازی باشد که نوازند. (برهان ) : بگیر باده ٔ

واژه‌نامه آزاد

وبرُم نِی (یادم نیست) گویش سگزی اصفهان

لغت‌نامه دهخدا

ابونصر. [ اَ ن َ ] (اِخ ) عبیداﷲبن سعید سگزی . رجوع به عبیداﷲ... شود.

لغت‌نامه دهخدا

سجزی . [ س َ ] (اِخ ) ابوالفرج . رجوع به ابوالفرج سگزی در همین لغت نامه و آتشکده ٔ آذر ص 55 و 83 شود.

لغت‌نامه دهخدا

علی . [ ع َ ] (اِخ ) ابن سگزی . گور وی در رباط دهستان است . و دهستان شهری است از ناحیت دیلمان . (از حدود العالم چ دانشگاه ص 143).

فرهنگ فارسی عمید

از آلات موسیقی؛ رباب: ◻︎ بگیر بادۀ نوشین و نوش کن به ‌صواب / به ‌بانگ شیشم با بانگ افسر سگزی (منوچهری: ۱۲۹).

لغت‌نامه دهخدا

ناصر سگزی . [ ص ِ رِ س َ] (اِخ ) رجوع به ناصرالدین عثمان بن تاج الدین شود.

لغت‌نامه دهخدا

افسرسگزی . [ اَ س َ رِ س َ ] (اِخ ) نام تصنیفی و قولی است از تصنیفات باربد. (برهان ). نام سازی است از مصنفات باربد که در زمان قدیم در ملک سیستان متعارف بود. (از آنندراج ). || (ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) نام سازی باشد که نوازند. (برهان ) : بگیر باده ٔ