بیرون کشیدنلغتنامه دهخدابیرون کشیدن . [ ک َ / ک ِ دَ ] (مص مرکب ) برون کشیدن . بدر آوردن . کندن . جدا کردن : فرودآمد آن بیدرفش پلیدسلیحش همه پاک بیرون کشید. فردوسی . || خارج شدن . بیرو
