سوهواژهنامه آزاداین کلمه «سوه» در گویش مردم یزد بخش میبد نام دریای باستانی ایران بوده است و منظور همان ساوه است
صوحلغتنامه دهخداصوح . [ صو / ص َ ] (ع اِ) جانب وادی و دیوار آن . || پائین کوه یا روی کوه که بدیوار ماند و جانب و ناحیه آن . کوه . || (مص ) کفانیدن چیزی را. (منتهی الارب ). شکاف
سوهانگویش اصفهانی تکیه ای: sohun/ subun طاری: sohun طامه ای: sohun طرقی: sohun کشه ای: sohun نطنزی: suhon