سوفچه

sufče

معنی

۱. ریزۀ چیزی؛ خرده و ریزۀ هر چیز.
۲. ریزۀ زر یا فلز دیگر.
۳. شوشۀ زر یا سیم: ◻︎ به یکی لقمه که بر خوان تو کرد آن مسکین / به یکی سوفچهٴ زرش مفروش کنون (منجیک: شاعران بی‌دیوان: ۲۴۶).

جست‌وجوی دقیق

سوفچه

لغت‌نامه دهخدا

سوفچه . [ چ َ / چ ِ ] (اِ) شوشه ٔ زر. (آنندراج ). شوشه ٔ زر و سیم . || ریزه ٔ زر. (آنندراج ) (ناظم الاطباء) : به یکی لقمه که از خون تو خورد آن مسکین به یکی سوفچه زرش بفروشی تو کنون . منجیک

سوفچه

فرهنگ فارسی عمید

۱. ریزۀ چیزی؛ خرده و ریزۀ هر چیز.۲. ریزۀ زر یا فلز دیگر.۳. شوشۀ زر یا سیم: ◻︎ به یکی لقمه که بر خوان تو کرد آن مسکین / به یکی سوفچهٴ زرش مفروش کنون (منجیک: شاعران بی‌دیوان: ۲۴۶).

سوفچه

جست‌وجوی هم‌آوا

سوفة

لغت‌نامه دهخدا

سوفة. [ ف َ ] (ع اِ) زمین یا زمین میان ریگ و درشتی . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء).

شگوفه

لغت‌نامه دهخدا

شگوفه . [ ش ِ ف َ / ف ِ ] (اِ) شکوفه . (ناظم الاطباء). گل درخت میوه . || مطلق غنچه و گل . (آنندراج ). رجوع به شکوفه شود.- شگوفه رنگ ؛ کنایه از سفید است . (آنندراج ) : شگوفه رنگ شد مویت

صوفیه

فرقه‌ای از مسلمانان که طریقه و مسلک آنان ریاضت، عبادت، تزکیۀ نَفْس، پیمودن مراحل اخلاص، و کسب معرفت است و معتقدند که با عبادت و ریاضت و تزکیۀ نَفْس می‌توان به حق و حقیقت راه یافت. پیشوایانی دارند که مریدان را در طریق حق ارشاد می‌کنند؛ اهل طریقت؛ اهل کشف؛ اهل طریق.

صوفة

لغت‌نامه دهخدا

صوفة. [ ف َ ] (اِخ ) پدر قبیله ای است از مضر. (منتهی الارب ) (اقرب الموارد). بنی صوفه در تمام دوره ٔ سلطه ٔ بنی جرهم و بنی خزاعه سه چیز از مراسم حج را بعهده داشتند: اجازه ٔ عرفات ، افاضه ٔ از مزدلفه ، اجازه ٔ ازمنی . (تاریخ اسلام تألیف فیاض چ 1</sp

صوفة

لغت‌نامه دهخدا

صوفة. [ ف َ ] (ع اِ) پشم گوسفند و آن اخص است از صوف . (منتهی الارب ).

جست‌وجوی متن

شوش

لغت‌نامه دهخدا

شوش . [ ش َ / شُو ] (اِ) شاخهای درخت انگور و به عربی قضبان . (برهان ) (رشیدی ).شاخهای درخت انگور. (انجمن آرا) (آنندراج ): قضبان ؛ شوش . (السامی فی الاسامی ). || شاخه . ترکه . شاخ تر باریک . شوشه . شیش . (یادداشت مؤلف ). || شمش . خفچه . شوشه

شمش

لغت‌نامه دهخدا

شمش . [ ش ُ / ش ِ ] (اِ) طلا و نقره ٔ گداخته و در ناوچه ٔ آهنین ریخته که شفشه نیز گویند. (ناظم الاطباء) (از آنندراج ) (از برهان ). خفچه . سوفچه . سبیکه . شوش . شوشه . اسروع . (یادداشت مؤلف ). قطعه ٔ فلزی که هنوز چیزی باآن ساخته نشده و معمولا

شوشه

لغت‌نامه دهخدا

شوشه . [ شو ش َ / ش ِ ] (اِ) شفشه و سبیکه ٔ طلا و نقره و امثال آن و آن جسد گداخته باشد که در ناوچه ٔ آهنین ریزند. (برهان ). سباک زر و نقره و آهن و غیره . (غیاث اللغات ). شفشه ٔ طلا و نقره وامثال آن و آن را شمش و سباک نیز گویند. (فرهنگ جهانگیر

درپیوند

بیشتر بدانید

سوفچه

sufče

معنی

جست‌وجوی دقیق

سوفچه

لغت‌نامه دهخدا

سوفچه

فرهنگ فارسی عمید

سوفچه

فرهنگ فارسی معین

جست‌وجوی هم‌آوا

سوفة

لغت‌نامه دهخدا

شگوفه

لغت‌نامه دهخدا

صوفیه

فرهنگ فارسی عمید

صوفة

لغت‌نامه دهخدا

صوفة

لغت‌نامه دهخدا

جست‌وجوی متن

شوش

لغت‌نامه دهخدا

شمش

لغت‌نامه دهخدا

شوشه

لغت‌نامه دهخدا