سوزانلغتنامه دهخداسوزان . (اِخ ) دهی است از دهستان حشمت آباد بخش دورود شهرستان بروجرد. دارای 155 تن سکنه است . آب آن از رودخانه و چشمه . محصول آنجاغلات و پنبه است . (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 6).
سوزانلغتنامه دهخداسوزان . (نف ) سوزنده . در حال سوختن . سوزاننده و ملتهب و با حرقت و سوزش . (ناظم الاطباء) : ز سیمین فغی ، من چو زرین کناغ ز تابان مهی من چو سوزان چراغ . منجیک .کامران باش و می لعل خور و دشمن راگو همی خور شب و رو
سوزیانلغتنامه دهخداسوزیان . (اِ مرکب ) نفع. سود. فایده که در مقابل زیان است . (برهان ). سرمایه باشد و اصل آن سود و زیان بوده . (آنندراج ). نفع. سود. (فرهنگ رشیدی ) (جهانگیری ) (غیاث اللغات ) : در ثنا نقصان عیبی و کمال آفرین در سخا سود امیدی و زیان سوزیان . <p
سیوجانلغتنامه دهخداسیوجان . (اِخ ) دهی است از دهستان مرکزی بخش خوسف شهرستان بیرجند. دارای 785 تن سکنه . آب آن از قنات . محصول آنجا غلات ، پنبه . شغل اهالی زراعت ، مالداری وقالیچه بافی است . (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 9).
سوزانلغتنامه دهخداسوزان . (اِخ ) دهی است از دهستان حشمت آباد بخش دورود شهرستان بروجرد. دارای 155 تن سکنه است . آب آن از رودخانه و چشمه . محصول آنجاغلات و پنبه است . (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 6).
سوزانلغتنامه دهخداسوزان . (نف ) سوزنده . در حال سوختن . سوزاننده و ملتهب و با حرقت و سوزش . (ناظم الاطباء) : ز سیمین فغی ، من چو زرین کناغ ز تابان مهی من چو سوزان چراغ . منجیک .کامران باش و می لعل خور و دشمن راگو همی خور شب و رو
دلسوزانلغتنامه دهخدادلسوزان . [ دِ ] (اِخ ) دهی از دهستان ززو ماهرو، بخش الیگودرز، شهرستان بروجرد با 156 تن سکنه . آب آن از چشمه و قنات و محصول آن غلات و لبنیات است . (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 6).
سوزانلغتنامه دهخداسوزان . (اِخ ) دهی است از دهستان حشمت آباد بخش دورود شهرستان بروجرد. دارای 155 تن سکنه است . آب آن از رودخانه و چشمه . محصول آنجاغلات و پنبه است . (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 6).
سوزانلغتنامه دهخداسوزان . (نف ) سوزنده . در حال سوختن . سوزاننده و ملتهب و با حرقت و سوزش . (ناظم الاطباء) : ز سیمین فغی ، من چو زرین کناغ ز تابان مهی من چو سوزان چراغ . منجیک .کامران باش و می لعل خور و دشمن راگو همی خور شب و رو
تب سوزانلغتنامه دهخداتب سوزان . [ ت َ ب ِ ] (ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) تبی شدید که حرارت بدن بیمار بحد نهایی صعود کند. تبی سخت : امیر را تب گرفت ، تب سوزان و سرسامی افتاد. (تاریخ بیهقی چ ادیب ص 517).