سحلغتنامه دهخداسح . [ س َح ح ] (ع مص ) روان شدن آب . (منتهی الارب ) (اقرب الموارد). روان شدن باران . (منتهی الارب ) (اقرب الموارد). || ریزانیدن آب . (تاج المصادر بیهقی ). ریخت
صحلغتنامه دهخداصح . [ ص َ / ص َح ْ ح َ ] (ع اِ) علامتی است نمودن صحت را، شاید مخفف صَح ّ و یا صحیح : در میان صالحان یک اصلحی است بر سر توقیعش از سلطان صحی است . مولوی .صح بفتح
صحلغتنامه دهخداصح . [ ص ُح ح ] (ع اِمص ) تندرستی از بیماری ، خلاف سقم . || بهی و برائت از هر عیب . (منتهی الارب ). || (ص ) درست و تندرست . (غیاث اللغات از لطایف ).
صهلغتنامه دهخداصه . [ ص َه ْ ] (ع اسم فعل ) کلمه ای است که بدان متکلم را زجر کنند، یعنی خاموش باش . واحد و جمع در وی یکسان است . (منتهی الارب ). بمعنی امر یعنی خاموش باش . (غی
سهپایةدوغزنیگویش اصفهانی تکیه ای: --------- طاری: seppâ طامه ای: čub-e nere طرقی: ču:nera کشه ای: sepâyamašk نطنزی: --------
سه پاگویش بختیاری1. نوعى رقص دایرهوار؛ 2. سه چهارمزمینى که با یک گاو کشت شود؛ 3. سه پااز چهارپاى یک گاو.
