سناءلغتنامه دهخداسناء. [ س َ] (ع اِ) بلندی . رفعت . (ناظم الاطباء). || (ع مص ) صاحب بلندی و رفعت گردیدن . (ناظم الاطباء).
ثناءلغتنامه دهخداثناء. [ ث َ ] (اِخ ) کاتبه . زنی از خوش نویسان معروف و او جاریه ٔ ابن فیوما و از شاگردان اسحاق بن حماد است . (ابن الندیم ).
ثناءلغتنامه دهخداثناء. [ ث َ ] (اِخ ) هبةاﷲ (شیخ ...). از شعرای کشمیر و از شاگردان علی حزین لاهیجی است . وفات وی دراواسط مائه ٔ دوازدهم هجری بود و بیت ذیل از اوست :شرم از آن روز
ثناءلغتنامه دهخداثناء. [ ث ِ ] (ع اِ) رسن از پشم یا موی یا از غیر آن . ثنایة. قاتمه . || هر تاهی از رَسَن . لا. تو. || پای بند یا زانو بند شتر. || دوم . || ثناء دار؛ پیش در سرای
ثناءلغتنامه دهخداثناء. [ ث ُ ] (ع ق ) دودو: جاؤوا ثناء ثناء؛ یعنی اثنین اثنین یا ثنتین ثنتین ، آمدند دو دو. دوگان دوگان . دوپاره .
سناءالدینلغتنامه دهخداسناءالدین . [ س َ ئُدْ دی ] (اِخ ) ارقم فارسی که برقم مردی و مردمی صفحه ٔ دولت او مرقوم بوده و کمال شهامت او همه اقران و اکفاء را معلوم ، برادر اتابک دکله که مم
ابن سناءالملکلغتنامه دهخداابن سناءالملک . [ اِ ن ُ س َ ئِل ْ م ُ ] (اِخ ) قاضی ابوالقاسم سعیدبن هبةاﷲ. وفات 608 هَ .ق . شاعر مشهور مصری . در حدیث شاگرد ابوطاهر احمدبن محمد سلفی اصفهانی .
سناگویش اصفهانی تکیه ای: ---------- طاری: -------- طامه ای: ---------- طرقی: sanâ کشه ای: -------- نطنزی: ----------
سناءالدینلغتنامه دهخداسناءالدین . [ س َ ئُدْ دی ] (اِخ ) ارقم فارسی که برقم مردی و مردمی صفحه ٔ دولت او مرقوم بوده و کمال شهامت او همه اقران و اکفاء را معلوم ، برادر اتابک دکله که مم
ابن سناءالملکلغتنامه دهخداابن سناءالملک . [ اِ ن ُ س َ ئِل ْ م ُ ] (اِخ ) قاضی ابوالقاسم سعیدبن هبةاﷲ. وفات 608 هَ .ق . شاعر مشهور مصری . در حدیث شاگرد ابوطاهر احمدبن محمد سلفی اصفهانی .
عینونلغتنامه دهخداعینون . (ع اِ) سناء بلدی ، و در مغرب کثیرالوجوداست . ساق و شاخه های او مابین سیاهی و سرخی و دراز وباریک و صلب و مملو از برگ ریزه شبیه به برگ مورْد و در هر شاخی
