تمغمغلغتنامه دهخداتمغمغ. [ ت َ م َ م ُ ] (ع مص ) به اندک گیاه رسیدن . || به فربهی در آمدن شتران . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد).
سرغوغالغتنامه دهخداسرغوغا. [ س َ غ َ / غُو ] (اِ مرکب ) سرفتنه و آن کسی باشد که باعث و بانی فتنه و غوغا و آشوب گردد. (برهان ) (انجمن آرا) (آنندراج ) : و جماعتی از بنی تمیم با ایشا
تمغمغلغتنامه دهخداتمغمغ. [ ت َ م َ م ُ ] (ع مص ) به اندک گیاه رسیدن . || به فربهی در آمدن شتران . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد).
سرغوغالغتنامه دهخداسرغوغا. [ س َ غ َ / غُو ] (اِ مرکب ) سرفتنه و آن کسی باشد که باعث و بانی فتنه و غوغا و آشوب گردد. (برهان ) (انجمن آرا) (آنندراج ) : و جماعتی از بنی تمیم با ایشا
کورکترلغتنامه دهخداکورکتر. [ ] (اِخ ) ظاهراً نام یکی از عیاران و سرغوغاهای سیستان است . (از حاشیه ٔ تاریخ سیستان ص 307) : و کورکتر حکم کرده [ بود ] که کثیر را اندر این روز بکشند و
سرفتنهلغتنامه دهخداسرفتنه . [ س َ ف ِ ن َ / ن ِ ] (اِ مرکب ) سرغوغا. (ناظم الاطباء). مهتر آشوبگران . کسی که درفتنه گری و آشوب از همه پیش افتاده است : شوخ و میخواره و شبگرد و غزلخو
