سماسملغتنامه دهخداسماسم . [ س َ س ِ ] (ع اِ) نوعی از مرغان . (منتهی الارب ) (آنندراج ). || ج ِ سمسم و سمسمة. (ناظم الاطباء) (آنندراج ).
سماسملغتنامه دهخداسماسم . [ س ُ س ِ ] (ع اِ) روباه . || (ص ) سبک و سریع. (از آنندراج ) (از منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). || لطیف از هر چیزی . (ناظم الاطباء).
صماصملغتنامه دهخداصماصم . [ ص ُ ص ِ ](ع ص ) گذرنده . || درشت . || (اِ) شیر بیشه . (منتهی الارب ). رجوع به صُماصِمَة شود.
سَمَّاکُمُفرهنگ واژگان قرآنشما را ناميد ("اسم"بر لفظ دلالت کننده بر چیزی یا اوصاف آن چیز که نشانه ای برای آن شده اند،می گویند .اصل اين کلمه از ماده " سمه " اشتقاق يافته ، و سمه به معناي
سمسمةلغتنامه دهخداسمسمة. [ س ِ س ِ م َ ] (ع اِ) یک مورچه سرخ . (ناظم الاطباء). ج ، سماسم . || (اِ) یکدانه کنجد. || (ص ) مرد سرخ . ج ، سماسم . (مهذب الاسماء). || مرد سبک . (ناظم ا
سمسملغتنامه دهخداسمسم . [ س ِ س ِ ] (ع اِ) کنجد. سمسمه یکی . ج ، سماسم . و آن لزج است و مفسد معده و دهن و مصلح آن شهد است و اگر هضم شود فربه سازد و شستن موی به آب طبیخ برگ آن در
سمسملغتنامه دهخداسمسم . [ س ُ س ُ / س ِ س ِ ] (ع اِ) مورچه ٔ سرخ . سمسمة یکی .ج ، سماسم . (آنندراج ) (منتهی الارب ). || (ص ) مرد سبک . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء).
روباهلغتنامه دهخداروباه . (اِ) نام جانوری دشتی که آن را به حیله گری نسبت کرده اند. (آنندراج ) . یکی از حیوانات پستاندار گوشتخوار و از جنس سگ که حیله گری را بدان نسبت میدهند. (ناظ