سفره خانهلغتنامه دهخداسفره خانه . [ س ُ رَ / رِ ن َ / ن ِ ] (اِ مرکب ) نهارخانه . محلی که برای دادن پذیرائی و نهار و شام مهیا شده باشد.
سفرةدیکشنری عربی به فارسیگردش بيرون شهر , تفرج , وابسته به گردش يا سفر کوتاه , تيغ صورت تراشي , با تيغ تراشيدن , سبک رفتن , پشت پا خوردن يازدن , لغزش خوردن , سکندري خوردن , سفر کردن , گ
خانهلغتنامه دهخداخانه . [ ن َ / ن ِ ] (اِ) آن جایی که در آن آدمی سکنی می کند. (ناظم الاطباء). سرا. منزل . مستَقَرّ : برگزیدم بخانه تنهایی از همه کس درم ببستم چست . شهیدبلخی .کنو
نهارخانهلغتنامه دهخدانهارخانه . [ ن َ ن َ / ن ِ ] (اِ مرکب ) سفره خانه . اطاق برای صرف طعام در مدرسه و امثال آن . (یادداشت مؤلف ). نهارخوری .
نهارخوریلغتنامه دهخدانهارخوری . [ ن َ خوَ / خ ُ ] (اِ مرکب ) سفره خانه . اطاقی که مخصوص صرف غذا است . || میان منزلی برای صرف طعام روز. منزل های موقت طول راه برای خوردن نهار و آسایش
خوانگهلغتنامه دهخداخوانگه . [ خوا / خا گ َه ْ ] (اِ) محل خوان . سفره خانه : همان پنج تن را بر خویش خواندبنزدیکی خوانگه برنشاند.فردوسی .
دیرلغتنامه دهخدادیر. [ دَ / دِ ] (ع اِ) خانه ای که راهبان در آن عبادت کنند و غالباً از شهرهای بزرگ بدور است و در بیابانها و قله های کوهها برپا گردد و هر گاه در شهر بنا گردید آن