سر رفتنفرهنگ مترادف و متضاد۱. لبریز شدن(مایع جوشان) ۲. به پایان رسیدن، تمام شدن ۳. بیتاب شدن، کمطاقت شدن
سر رفتنلغتنامه دهخداسر رفتن . [ س َ رَ ت َ ] (مص مرکب ) از دست شدن سر. مردن . کشته شدن : در ازل بود که پیمان محبت بستندنشکند مرد اگرش سر برود پیمان را. سعدی .گر سر برود فدای پایت م
سررفتنفرهنگ انتشارات معین( ~. رَ تَ) (مص ل .) 1 - لبریز شدن ، پُر شدن . 2 - به پایان رسیدن . 3 - بی حوصله شدن .
سَر رفتنفرهنگ فارسی طیفیمقوله: حرکت ، به‌بیرون جریانیافتن، سرریز شدن، فوران کردن، غلیان کردن، جوشیدن، بالا زدن اشک ریختن
سر رفتن (غذا)گویش اصفهانی تکیه ای: sar beši طاری: sar šoy(mun) طامه ای: sar šoɂan طرقی: sar šoymun کشه ای: sar šoymun نطنزی: sar šoɂan
سَر رفتن (غذا)گویش خلخالاَسکِستانی: sar bar šiy.e دِروی: sar bar ši.en شالی: sar bar šiy.an کَجَلی: sar ši.y.an کَرنَقی: sar barš.an کَرینی: sar šiy.an کُلوری: sar šiy.an گیلَوانی: sar
سَر رفتن (غذا)گویش کرمانشاهکلهری: sar ře:ž kerden گورانی: sar ře:ž kerden سنجابی: sar ře:ž kerden کولیایی: sar ře:ž kerden زنگنه‌ای: sar ře:ž kerden جلالوندی: sar ře:ž kerden زوله‌ای: sar
بسر رفتنلغتنامه دهخدابسر رفتن . [ ب ِ س َ رَ ت َ ] (مص مرکب ) بسر افتادن . (آنندراج ). || لبریز شدن دیگ جوشان . بجوش آمدن و از سر ریختن آب در ظرف غذا. به غلیان آمدن . (فرهنگ فارسی م
سرلغتنامه دهخداسر. [ س َ ] (اِ) پهلوی «سر» ، اوستا «سره » «بارتولمه 1565» «نیبرگ 202»، در پهلوی «اسر» (بی سر، بی پایان )، هندی باستان «سیرس » (رأس )، ارمنی «سر» (ارتفاع ، نوک