گیاه فشلغتنامه دهخداگیاه فش . [ ف َ ] (ص مرکب ) مرکب از: گیاه + فش (ادات تشبیه ). گیاه وش . مانند گیاه . شبیه به گیاه : سرو با قامتت گیاه فشی طشت مه با تو آفتابه کشی .نظامی .
فشلغتنامه دهخدافش . [ ف َ] (پسوند) بصورت پسوند تشبیه در آخر کلمات می آید:- ارمنی فش ؛ کافر. بی دین . نامسلمان : به دست یکی بدکنش بنده ای پلید ارمنی فش پرستنده ای . فردوسی .-
سورفرهنگ نام‌ها(تلفظ: sur) (در گیاهی) درختی همیشه سبز از خانواده‌ی سرو با برگ‌های سوزنی ، پوست قرمز و تنه‌ی خمره‌ای شکل ؛ (اسم مصدر) خوشی و شادمانی ، سُرور. ]این واژه با کلمه
سرو ترکستانیلغتنامه دهخداسرو ترکستانی . [ س َرْ وِ ت ُ ک ِ ] (ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) زَرْنَب . رجل الجراد. (منتهی الارب ). گیاهی است خوشبو و در طب بکار است . (یادداشت مؤلف ).
زرنبفرهنگ فارسی عمید / قربانزادهگیاهی با برگ‌های درشت مایل به زرد، گل‌های زرد، و ساقه‌هایش مجوف که در گذشته مصرف دارویی داشته؛ سرو ترکستانی.
