سرفرازلغتنامه دهخداسرفراز. [ س َ ف َ ] (نف مرکب ) کنایه از بلندی جاه و عزت و اعتبار و دولت . (برهان ) (ناظم الاطباء). باآبرو. باعزت . سربلند. بلندمرتبه . مهتر و بزرگ : چهل سال با
سرفراز آمدنلغتنامه دهخداسرفراز آمدن . [ س َ ف َ م َ دَ] (مص مرکب ) مفتخر شدن . به خود بالیدن : پیش شمعرخش چو پروانه سر ببازند و سرفراز آیند.عطار.
سرفراز کردنلغتنامه دهخداسرفراز کردن . [ س َ ف َ ک َ دَ ] (مص مرکب ) بلندقدر کردن . مهتر ساختن . عزت و آبرو بخشیدن : و آنکه را دوست بیفکند از پای سرفرازش مکن ار شاه جم است . خاقانی .برد
سرفراز آمدنلغتنامه دهخداسرفراز آمدن . [ س َ ف َ م َ دَ] (مص مرکب ) مفتخر شدن . به خود بالیدن : پیش شمعرخش چو پروانه سر ببازند و سرفراز آیند.عطار.
سرفراز کردنلغتنامه دهخداسرفراز کردن . [ س َ ف َ ک َ دَ ] (مص مرکب ) بلندقدر کردن . مهتر ساختن . عزت و آبرو بخشیدن : و آنکه را دوست بیفکند از پای سرفرازش مکن ار شاه جم است . خاقانی .برد
سرفراز گردیدنلغتنامه دهخداسرفراز گردیدن . [ س َ ف َ گ َ دی دَ ] (مص مرکب ) مفتخر شدن . نازیدن : از عدل تو دین سرفراز گردیدوز جاه تو ملک افتخار دارد.مسعودسعد.
سرفرازی دادنلغتنامه دهخداسرفرازی دادن . [ س َ ف َ دَ ] (مص مرکب ) بلندقدر ساختن . آبرو بخشیدن . مفتخر کردن : کسی را کجا سرفرازی دهدنخستین درش بی نیازی دهد. فردوسی .ترا زین سپس بی نیازی