سربریدهلغتنامه دهخداسربریده . [ س َ ب ُ دَ / دِ ] (ن مف مرکب )سرجداشده . که سر وی از تن بریده باشند : ز زعفران رخ ظالمان کند گه عدل حنوط جیفه ٔ ظلمی که سربریده ٔ اوست . خاقانی .ناس
سربریده گشتنلغتنامه دهخداسربریده گشتن . [ س َ ب ُ دَ / دِ گ َ ت َ ] (مص مرکب ) جدا گشتن . منقطع گشتن . دور گشتن . کناره گرفتن : و چنان از خلق سربریده گشتم که چون روز بود از بیم آنکه نبا
سرجریدهلغتنامه دهخداسرجریده . [ س َ ج َ دَ / دِ ] (اِ مرکب ) اول دفتر. ابتدای کار : سر سعادت او عمر جاودانی بادکه سرجریده توئی عمر جاودانش را.خاقانی .
سربریده گشتنلغتنامه دهخداسربریده گشتن . [ س َ ب ُ دَ / دِ گ َ ت َ ] (مص مرکب ) جدا گشتن . منقطع گشتن . دور گشتن . کناره گرفتن : و چنان از خلق سربریده گشتم که چون روز بود از بیم آنکه نبا
رودهفرهنگ فارسی عمید / قربان‌زاده۱. مرغ سربریده و پَرکَنده.۲. گوسفند و هر حیوان دیگری که پشم و موی آن را کنده و برای بریان کردن آماده کرده باشند.۳. درخت برگ‌ریخته.
مقحوفلغتنامه دهخدامقحوف . [ م َ ] (ع ص ) رجل مقحوف ؛ مرد کاسه ٔ سربریده . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء).
بند زبان نداشتنلغتنامه دهخدابند زبان نداشتن . [ ب َ دِ زَ ن َ ت َ ] (مص مرکب ) تاب و مقاومت و خویشتن داری نداشتن : گر خود رقیب شمعست اسرار از او بپوشان کان شمع سربریده بند زبان ندارد. حافظ
