سرانجام

۱. پایان؛ عاقبت.
۲. (قید) در آخر کار.
⟨ سرانجام دادن: (مصدر متعدی) به پایان رساندن؛ تمام کردن.

آخر، انتها، بالاخره، بالمال، عاقبت، عاقبتالامر، فرجام، مالا، نتیجه ≠ آغاز

culmination, end, ending, eventually, fate, finally, lastly, ultimately