سرآخورلغتنامه دهخداسرآخور. [ س َ خُرْ ] (اِ مرکب ) رجوع به سرآخر شود. || میرآخور و رئیس اصطبل . (ناظم الاطباء).
سرخوردهگویش اصفهانی تکیه ای: sarxorda طاری: sarxorda طامه ای: sarxorda طرقی: sarxârda کشه ای: sarxorda نطنزی: sarxorda
سلاخوریلغتنامه دهخداسلاخوری . [ س َ خوَ / خ ُ ] (اِ مرکب ) مرکب از سل (سر) + آخور + ی است که سرآخور باشد. و به معنی امیر آخور و میراخور و رئیس سرطویله باشد. (دزی ج 1 ص 670).