سدولغتنامه دهخداسدو. [ س َدْوْ ] (ع مص ) دراز کردن دست را بسوی کسی . (آنندراج ) (منتهی الارب ) (اقرب الموارد). || بازی کردن بچهارمغز. (منتهی الارب ) (آنندراج ). بازی کردن کودک
سدوسیلغتنامه دهخداسدوسی . [ س َ ] (اِخ )ابودیم حازم سدوسی . وی را از خلیفه فرمان قضا رسید و در بخارا قاضی شد. (از تاریخ بخارای نرشخی ص 2).
سدودلغتنامه دهخداسدود. [ س ُ ] (ع اِ) ج ِ سُدّ، ابر سیاه . (از منتهی الارب ) (آنندراج ). رجوع به سُدّ شود.
سدوسلغتنامه دهخداسدوس . [ س َ ] (اِخ ) ابن عمر غسانی ، برادر شرحبیل والی شام که با پنجاه نفر بکمک برادر خود رفت ولی به دست لشکر اسلام کشته شد. (از حبیب السیر چ تهران ج 1 ص 382).
