سخن چینلغتنامه دهخداسخن چین . [ س ُ خ َ ] (نف مرکب ) آنکه در میان سخن سعایت کند. (آنندراج ). غَمّاز. واشی . دوبهم زن . نمام . ساعی : گفته اش سربسر دروغ بوداو سخن چین چو آسموغ بود.
سخن چینفرهنگ فارسی عمید / قربانزادهکسیکه سخن یا سرّ کسی را به دیگری بگوید و دوبه‌هم‌زنی کند؛ خبرکش؛ نمّام: ◻︎ میان دو تن جنگ چون آتش است / سخنچین بدبخت هیزم‌کش است (سعدی۱: ۱۶۲).