سجفةلغتنامه دهخداسجفة. [ س ُ ف َ ] (ع اِ) ساعتی ازشب . (منتهی الارب ) (متن اللغة). گویند: مضی سجفة من اللیل ؛ یعنی گذشت ساعتی از آن . (از اقرب الموارد).
