لغتنامه دهخدا
احذ. [ اَ ح َذذ ] (ع ص ) سبک دست . (زوزنی ) (تاج المصادر)(منتهی الارب ). || سبک تن . || سبکدل . (مهذب الاسماء). || لاغر. نزار. || کار زشت و سخت . || اسب کم موی . اندک موی دنب و دنبال . (تاج المصادر). اندک موی . (زوزنی ).- بعیر احذ ؛ شتر سبک دُم و ک