سبوسلغتنامه دهخداسبوس . [ س َ / س ُ ] (اِ) طبری «سوس ». (نصاب طبری 451) (حاشیه ٔ برهان قاطع چ معین ). نخاله ٔ هر چیز را گویند عموماً و نخاله و پوست گندم و جو آردکرده را خصوصاً.
سبوسفرهنگ فارسی عمید / قربانزادهپوست گندم یا جو؛ پوست آرد نشدۀ دانۀ گندم یا جو که از الک کردن آرد به دست می‌آید.
سَبوسگویش خلخالاَسکِستانی: fal دِروی: fal شالی: sus کَجَلی: fil کَرنَقی: fəl کَرینی: subus کُلوری: sabus گیلَوانی: sus لِردی: sosk
سَبوسگویش کرمانشاهکلهری: kal̆p/ kal̆pak گورانی: kal̆p/ kal̆pak سنجابی: kal̆p/ kal̆pak کولیایی: kal̆p/ kal̆pak زنگنه‌ای: kal̆p/ kal̆pak جلالوندی: kal̆p/ kal̆pak زوله‌ای: kal̆p/ ka
