سبطینلغتنامه دهخداسبطین . [ س ِ طَ ] (اِخ ) مراد امام حسن و امام حسین رضوان اﷲ علیهما است . (آنندراج ) (غیاث ).
سبرینةلغتنامه دهخداسبرینة. [ س ِ ن َ ] (اِخ ) شهری است بمصر و آن را اسبریمنه نیز گفته اند. (معجم البلدان ).
حسنینلغتنامه دهخداحسنین . [ ح َ س َ ن َ ] (ع اِ) تثنیه ٔ حسن . || (اِخ ) حسن و حسین دو پسر علی بن ابیطالب از فاطمه دختر پیغمبر. سبطین . شبر و شبیر.
احمدلغتنامه دهخدااحمد. [ اَ م َ ] (اِخ ) ابن ابراهیم بن محمد حلبی مکنی به ابوذر سبط العجمی و ملقب به موفق الدین متوفی به سال 884 هَ . ق . او راست :حاشیه ای بر شرح نفیسی و اوفی ا
حایریلغتنامه دهخداحایری . [ ی ِ] (اِخ ) سید ولی ّبن سید نعمةاﷲ حسینی رضوی محدث . وی با شیخ حسین عاملی پدر شیخ بهائی و دیگر شاگردان شهید دوم معاصر بود. او راست : انوارالسرائر و مص
سبطلغتنامه دهخداسبط. [ س ِ ] (ع اِ) فرزندزاده خواه اولاد از پسر باشد خواه از دختر. (آنندراج ) (غیاث ). نواسه . (مهذب الاسماء) نبسه . نبیسه . پسر پسر. (زمخشری ). نبیره . (دهار).
احمدلغتنامه دهخدااحمد. [ اَ م َ ] (اِخ ) ابن عبداﷲبن احمدبن اسحاق بن موسی بن مهران اصفهانی مکنی به ابونعیم . محدّثی مشهور است و کتابی مأثور دارد مسمّی بحلیةالأولیاء که نام شری
